Plan: | 't Spieghel 2010 |
---|---|
Status: | vastgesteld |
Plantype: | bestemmingsplan |
IMRO-idn: | NL.IMRO.0327.83-0501 |
Bewoning in het gebied vond in het verleden plaats op de hogere, drogere delen van de Utrechtse Heuvelrug. De Utrechtse Heuvelrug bestond uit bos, heide en vennen. De akkergronden lagen op de drogere delen en de weides en hooilanden in het beekdal. Later werden ook de drogere delen op de rand van de stuwwal en in het beekdal in gebruik genomen als akkers.
Deze ontginningen hebben een kenmerkende onregelmatige verkavelingsstructuur van in elkaar grijpende blokken (blokverkaveling). De nattere gebieden ten oosten van de Heiligenbergerbeek werden ontgonnen in kenmerkende strokenverkavelingen, welke haaks liggen op ontginningsassen als Hamersveld.
De Westflank is een belangrijke schakel tussen de bossen van Den Treek en Lockhorst en de toekomstige recreatie- en natuurgebieden aan de noordwest zijde van Leusden (De Schammer, Bloeidaal en Heerlijkheid Stoutenburg). Verder is de Westflank het visitekaartje van Leusden voor de bezoekers die langs de A28 Leusden-centrum binnen rijden.
't Spieghel vormt het noordelijke deel van de Westflank en is het gebied tussen de Randweg, Groene Zoom, Heiligenbergerweg en A28.
De ontwikkelingen in 't Spieghel moeten een natuurlijk onderdeel worden van de Westflank. De Westflank vormt daardoor een belangrijke inspiratiebron voor 't Spieghel en voor het planconcept voor de te herontwikkelen gebieden in het bijzonder.
Kenmerkend voor de Westflank is dat het de overgang vormt tussen de Utrechtse Heuvelrug en de Gelderse Vallei. De Heiligenbergerbeek en het Valleikanaal vormen de basis voor de ontginning vanuit beide landschapstypen. In de Westflank zijn de oude ontginningsstructuren van de Heiligenbergerbeek en de linten uit het weidelandschap van de Gelderse vallei nog herkenbaar terug te vinden.
Wie zich door of langs de Westflank begeeft, ondergaat de verrassende vergezichten en doorkijkjes in een landschap dat bestaat uit een afwisseling van open en beplante percelen. Dichte beplante groengebieden, de kleine bossen, wisselen af met open weidegebieden die zicht bieden diep de Westflank in. De Westflank wordt daardoor gekenmerkt door een stelsel van open en gesloten groene 'kamers'.
Nieuwe wegen zijn in de vorige eeuw gerealiseerd en hebben, los van de oude landschappelijke structuur, in de Westflank hun plek gekregen. De A28, de Randweg en de Groene Zoom doorsnijden de fijnmazige landschappelijke structuur.
Langs de Ursulineweg is het fijnmazige landschap van het weidegebied nog goed herkenbaar aan de langgerekte kavelstructuur van de huidige kassencomplexen van de aanwezige kwekerijen.