Nijmegen Vossenpels Zuid

3.2 Ruimtelijke structuur

De geschiedenis van Vossenpels weerspiegelt de dynamiek van de Waal. Deze gletsjerrivier krijgt haar water vooral van smeltend ijs uit de Alpen. Na de ijstijd werd het klimaat warmer en natter. De rivier had meer ruimte nodig en ging meanderen. Deze waaiers besloegen bijna de hele Betuwe. Direct langs de rivier lagen “stroomruggen”. Maar de Waal overstroomde met grote regelmaat. Vanaf de 11e eeuw werden er dijkjes en kades aangelegd die de rivier moesten intomen. De Steltsestraat, Laauwikstraat en het sfeervolle deel van de Vossenpelssestraat (tussen Laauwikstraat en Waaldijk) zijn dergelijke “kades”. Hierlangs ontwikkelde zich de eerste bewoning. Het noordelijke deel van de Vossenpelssestraat (richting Bemmel) is pas in de 19e eeuw ontstaan.

Tijdens het overstromen van de Waal sloegen de grove afzettingen het eerst neer en maakten “oeverwallen”. Vossenpels ligt op zo'n oeverwal. De lichte zavel in de ondergrond is gemakkelijk bewerkbaar en dat maakte het gebied ideaal voor tuinbouw. Veel voormalige kwekers wonen nog steeds in het gebied. Naast hun woningen, zijn er in Vossenpels nog andere agrarische restanten aanwezig. Deze tekenen het verschil tussen het gebied ten noorden en ten zuiden van de Laauwikstraat.

Het noordelijke deelgebied oogt als een open veld. Bijzondere elementen bevinden zich aan de randen en versterken het stoere en agrarische karakter, zoals de boomgaard langs het Bekkersland en het kassencomplex langs de Turennesingel. Ook het tuindersbedrijf op de hoek van Laauwikstraat en Vossenpelssestraat is er één van de grote korrel. Het ligt tegenover het voormalige waterwingebied van Vitens, de landschappelijke schakel tussen Vossenpels en de voormalige dijkdoorbraak (of: wiel) bij Zijdewinde aan de Waaldijk. De gemeente Nijmegen heeft het waterwingebied aangekocht als uitbreiding van Park Lingezegen.

Bestaande erven langs de stokoude kades begrenzen het zuidelijke deelgebied. Het intieme karakter van het gebied tussen Laauwikstraat, Steltsestraat en Vossenpelssestraat wordt versterkt door de aanwezigheid van mooie solitaire bomen, hagen en een kleine tuinderskas. Doorkijkjes bieden zicht op de Waaldijk en het verderop gelegen Wijnfort, onderdeel van een reeks 19e eeuwse verdedigingswerken. Het was oorspronkelijk de bedoeling om ook de tussengelegen dijkzone bij het plan te betrekken, maar daar is voorlopig vanaf gezien. De conditie van de bodem is hier dermate complex dat aanvullend onderzoek nodig is.