Bestemmingsplan De Hunze / Van Starkenborgh

2.2 Bebouwingsstructuur

2.2.1 De Hunze

De ruimtelijke hoofdstructuur van De Hunze is voor een groot deel bepaald door de randen van de woonwijk. Op elke rand wordt specifiek gereageerd door de opzet van de wijk. Aan de zuidzijde is de Hunzezone een belangrijke ruimtelijke structuur en groenverbinding. Aan deze zijde bevinden zich vrijstaande woningen en lusvormige, autoluwe straten. Deze extensieve bebouwingsstructuur sluit goed aan bij deze groene zone. Vanuit de woonstraten is steeds zicht op de Hunzezone zodat deze als ruimtelijke structuur goed te zien is.

Aan de oostzijde grenst De Hunze aan het Heerdenpad, de fietsverbinding tussen Beijum en de binnenstad. Van de woningen die grenzen aan dit pad is slechts één van de drie stroken met de voorzijde naar het pad gericht.

Aan de noordoostzijde grenst De Hunze aan de Oostelijke Ringweg. Tussen de ringweg en de wijk bevindt zich een groenzone die een functie vervult als wandelzone, bufferzone en waterberging en – afvoer. De woningen hieraan grenzend zijn met de achterzijde naar deze groenzone gericht. Deze woningen hebben weinig tot geen relatie met de acherliggende groenzone.

Aan de westzijde grenst De Hunze aan het Boterdiep. Ter hoogte van de Beijumerweg is op enige afstand van het Boterdiep een bebouwingsfront gecreëerd. Aan de noordzijde staat de verkavelingsrichting schuin op het Boterdiep. De verkaveling is als het ware afgesneden; de bebouwing reageert hier niet op het Boterdiep.

De Hunze bestaat uit drie te onderscheiden buurten die rondom een centrale groene zone zijn gesitueerd. Alle buurten hebben een recht stratenpatroon waardoor de efficiëntie van de verkaveling optimaal is. De meest noordwestelijke buurt vormt een bebouwingsfront aan de centrale groene zone. Achter dit bebouwingsfront bevinden zich straten met een hovenverkaveling. De woningen aan de hoven hebben geen duidelijke achtertuin, bijgebouwen zijn geplaatst in de tuinen die grenzen aan de hoven waardoor er sprake is van een enigszins rommelig beeld. Het bebouwingsfront aan het centrale veld is op de hoeken voorzien van een dakopbouw aan de voorzijde waardoor de rijen als bebouwingsfront extra sterk zijn aangezet.

In de meest noordelijke buurt bevindt zich een aantal blokken die verkaveld zijn met de voorzijden van de woningen op de straat gericht. Ten noorden van deze blokken staat een aantal rug-aan-rug gebouwde woningen met alleen een tuin aan de voorzijde.

De grootste buurt ligt aan de zuidzijde van de wijk. Deze buurt bestaat uit een straat die fungeert als ruggengraat met daar haaks op straten waaraan de woningen zijn gesitueerd. De woningen grenzend aan de hoofdas zijn steeds gedraaid ten opzichten van de rest van de woningen in de rij, zodat ze georiënteerd zijn op deze hoofdas. In deze buurt bevinden zich diverse woningtypes, van rijenwoningen tot vrijstaande woningen. De meeste straten zijn collectief gebouwd. Een aantal straten is bebouwd met individueel gebouwde woningen. Voor de collectief gebouwde straten is het van belang dat individuele uitbreidingen, zoals dakopbouwen, de collectieve uitstraling niet mogen ondermijnen. Situering en materialisering van uitbreidingen zijn bij voorkeur gelijk aan bestaande uitbreidingen bij dezelfde type woningen.

Bijvoetstraat

2.2.2 Van Starkenborgh

De wijk Van Starkenborgh is vanaf het jaar 2000 ontwikkeld op een (voormalige) sportveldenlocatie. De basis van de verkaveling van Van Starkenborgh is bepaald door het stramien van de verkaveling van de wijk De Hunze. De hoofdstructuur van de wijk bestaat in hoofdzaak uit rechte woonstraten, die in het verlengde liggen van de straten van De Hunze. De interne structuur bestaat uit een vijftal woonstraten, waarvan er drie aansluiten op de Ulgersmaweg. Intern zijn deze straten in oost-westrichting met elkaar verbonden. Doordat de woonstraten haaks staan op het verloop van de Hunzezone, is vanuit de straten deze Hunzezone altijd zichtbaar. De belangrijke betekenis als ruimtelijke structuur en de waardevolle betekenis als ecologische zone worden hiermee benadrukt.

Tonny van Leeuwenlaan

Bijna de gehele wijk is voorzien van collectief gebouwde woningen. Aan de oost- en westzijde van de wijk bevinden zich lusvormige straatjes waarlangs individueel gebouwde woningen zijn gesitueerd.

Van Starkenborgh heeft verschillende randen waarop de bebouwing divers reageert. Aan de zuidzijde grenst de wijk aan het Van Starkenborghkanaal en de daarlangs lopende Ulgersmaweg. In verband met een destijds geldende veiligheidszone ligt de bebouwing op circa dertig meter uit het kanaal. Door deze relatief grote afstand is een ruimtelijk profiel ontstaan met een stenen (afmeer-)kade, een rijbaan, een groenzone en vervolgens de woningen met bijbehorende terrassen die uitkijken over het Van Starkenborghkanaal. De woningen langs het Van Starkenborghkanaal zijn drie en vier bouwlagen hoog, boven een halfverdiepte plint. De woningen zijn voorzien van dakopbouwen met grote ramen, die het weidse uitzicht over het Van Starkenborghkanaal symboliseren.

Ulgersmaweg

Aan de noordzijde grenst de wijk aan de groenzone van de Hunzezone. Langs deze rand zijn vrijstaande woningen in een losse setting gesitueerd. Door de relatief grote tuinen bij deze woningen en de losse setting van de bebouwing sluit de wijk goed aan bij het ecologische karakter van de Hunzezone.

Aan de oostzijde grenst Van Starkenborgh aan een tennisbanencomplex. Langs deze rand bevinden zich vrijstaande woningen die met de achterzijde naar de tennisbanen gesitueerd zijn.

Aan de westzijde grenst de wijk aan een groene zone die langs het Boterdiep loopt. Langs deze rand bevinden zich vrijstaande woningen die met de achterzijde naar de groenzone gesitueerd zijn.

Uitgangspunten voor het bestemmingsplan

Het belangrijkste uitgangspunt bij individuele uitbreidingswensen van woningen is dat deze moet passen binnen de bestaande ruimtelijke karakteristiek van de wijk en de straat zoals in het voorgaande is beschreven. Daarnaast moeten uitbreidingen van woningen passen binnen de bestaande structuur. Het is niet de intentie het gebied geheel op 'slot' te zetten. Zo worden bij de woningen aan de achterzijde royale uitbreidingsmogelijkheden geboden.

De straten met aaneengesloten bebouwing kenmerken zich door lange rijen waarbij de ritmiek in de rij zorgt voor verlevendiging. Het behoud van de collectieve uitstraling is van groot belang voor de ruimtelijke karakteristiek en kwaliteit. Veranderingen van en aan woningen mogen de voorgenoemde karakteristiek niet negatief beïnvloeden. Individuele dakopbouwen zijn mogelijk wanneer het uniforme karakter van de rij woningen niet wordt ondermijnd. Wanneer in een rij reeds een dakkapel of dakopbouw is gerealiseerd, zal voor de overige woningen in de rij de dakkapel of dakopbouw op dezelfde manier uitgevoerd moeten worden, zodat de uiterlijke eenheid van de rij in tact blijft. De collectieve en uniforme uitstraling moet in deze straten worden behouden.

In een aantal straten bevinden zich individueel gebouwde, vrijstaande woningen. Deze straten worden juist door individuele expressie gekenmerkt, afwisseling in architectuur en bouwstijl van de woningen. Opbouwen en uitbreidingen bij deze woningen hoeven voor wat betreft het uiterlijke aanzien en de plaatsing niet afgestemd te worden op de omgeving. Het bestemmingsplan is hier duidelijk gericht op de open structuur door de bebouwing verplicht centraal op de kavel te plaatsen. Hierbinnen is de individuele invulling die elke eigenaar aan zijn woning kan geven kenmerkend voor de gevarieerde uitstraling. De samenhang in deze buurten wordt bepaald door de royale opzet en het vele private groen.