Oppad 2

2.1 Ontstaansgeschiedenis

In het veengebied rond Oud-Loosdrecht is waarschijnlijk al sinds het begin van de jaartelling turf gestoken. Sinds de 14e eeuw is de vervening stelselmatig doorgevoerd. Het gebied is ingrijpend getransformeerd met het in zwang komen van de natte vervening in de 16e eeuw, waardoor een omvangrijk stelsel van petgaten en legakkers ontstond. Ondanks het feit dat dit systeem van vervening aan strenge regels was gebonden, ontstonden er steeds grotere plassen. Door ondergraving en afkalving door de golfslag spoelden veel legakkers weg. Dankzij verschillende vaarverbindingen ontstond zo het gebied dat grote bekendheid geniet als de Loosdrechtse plassen.

Uitsnede historische atlas, circa 1896

Vanaf het eind van de 19e eeuw begon de waterrecreatie hier aan een opmars, die zijn hoogtepunt kent rond het midden van de 20e eeuw. De landschaps- en natuurwaarde van de het open water, legakkers en het aangrenzende laagveenmoeras is hoog. Uit de vele fraaie foto's, schilderijen en verslagen blijkt dat het gebied door de jaren heen erg gewaardeerd is door bewoners en bezoekers.

Oud-Loosdrecht en Nieuw-Loosdrecht zijn waarschijnlijk nagenoeg gelijktijdig ontstaan als lintdorpen langs de Oud- en Nieuw Loosdrechtsedijk. Deze dijk vormde aanvankelijk de ontginningsbasis van het veengebied. Door de vervening is het steeds meer verworden tot een smalle landstrook tussen ruime plassen en natte natuur. Door de toenemende waterrecreatie groeide het aantal werven en horecavoorzieningen, met name aan de zuidzijde van de Oud-Loosdrechtsedijk vanwaar de Loosdrechtse plassen goed bereikbaar zijn. Ten noorden van de weg zijn deze voorzieningen veel schaarser. Deze kant grenst aan de Vuntus die relatief klein is en slechts beperkt bereikbaar per boot. Aan deze zijde van het lint zijn verschillende woonbuurtjes ontwikkeld. Deze liggen als lobben aan het lint en zijn ermee verbonden middels enkele korte paden en woonstraten.

Luchtfoto omgeving