IJsselmonde-Centrum

3.1 Ontstaansgeschiedenis

IJsselmonde is voortgekomen uit de ambachten Oost- en West-IJsselmonde. Daar is in 1827 nog het eiland Feijenoord en de tiendheerlijkheid Lombardijen aan toegevoegd. Het gebied bestond hoofdzakelijk uit polders met dijken waarbij aan veel dijken lintbebouwing ontstond. Lange tijd lag het gebied binnen de invloedssfeer van Dordrecht (met name financieel), maar vanaf 1870 werd IJsselmonde in fasen steeds meer bij Rotterdam getrokken, mede om te worden bebouwd. In 1872 stoomde de eerste trein over het eiland, daarna volgden de Maasbruggen, de Barendrechtse brug, de Spijkenissebrug en de tramverbindingen. Tegelijkertijd ontstond aan de noordkant van het eiland de gordel van havens met bijbehorende industriegebieden. Voor de oorlog ontwikkelde de gemeente IJsselmonde enige woningbouwprojecten. Tot 1941 was IJsselmonde een zelfstandige gemeente die werd begrensd door de Nieuwe Maas en de omliggende gemeenten (toenmalig) Charlois, Ridderkerk en Barendrecht. Daarna volgde de annexatie door de gemeente Rotterdam. Dit betekende tevens de start van groei, net voor en tijdens de oorlog. Begin twintigste eeuw werd Sportdorp gerealiseerd en werd een plan voor Zomerland ontwikkeld. Ook het oude dorp IJsselmonde werd in zuidelijke richting uitgebreid. Begin jaren vijftig werd vanwege de aanhoudende woningnood (wederopbouwopgaaf) een nieuwe wijk gepland die werd beschouwd als uitbreiding van het dorp IJsselmonde en ter afsluiting van de wijken Pendrecht, Zuidwijk en Lombardijen. Het plan voor Zomerland en de uitbreiding van IJsselmonde-dorp (1949) werden hierin ingepast. Op basis van een structuurschets zijn voorts deelplannen uitgewerkt voor de verschillende wijken. In de zestiger jaren werd gestart met Hordijkerveld, Tuinenhoven, Reijeroord, Groenenhagen en Kreekhuizen. De woningen waren bedoeld voor werknemers uit de haven- en industriegebieden en de dienstensector.