Binnenstad

5.2 Ontstaansgeschiedenis

In het getijdengebied rond de Maasmonden werden tot de 14e eeuw bij elke vloed de gronden tot aan het dorp Maasland overstroomd. De brede maasmonding bracht het water over het relatief laaggelegen land. Ter hoogte van Maassluis werd dit land doorsneden door vloedgeulen die haaks op de Maasmonden stonden. Hierdoor raakte het water ver in het achtergelegen gebied.

Omstreeks 1340 zijn ten tijde van de bouw van de zeewering tussen de Noordzeekust en Rotterdam, de eerste mensen in het gebied van rond Maassluis neergestreken. Met deze Maasdijk werd het land achter de zeewering beschermd tegen de invloeden van de zee.

Om het overtollige water uit de nieuwe polders op de Maas te lozen, werden (aanvankelijk dertien) sluizen aangelegd. De Monsterse Sluis is belangrijk in de historie van Maassluis want rond deze sluis ontstond de eerste bewoning van de stad. In 1365 was er reeds een veerverbinding met Brielle.

Op deze strategische plek met betekenis als knooppunt tussen het Hart van Holland en het Zeeuwse eilandenrijk nam vanaf de 16e eeuw de bevolking snel toe.

Op 16 mei 1614 ondertekende Johan van Oldebarneveldt de acte voor zelfstandigheid van Maassluis. Twee eeuwen later verkreeg de nederzetting stadsrechten.

Daarna hebben de visserij en de daarbij behorende toeleveringsbedrijven Maassluis tot grote bloei gebracht. Na de realisatie van de Nieuwe Waterweg in 1872 kreeg het Loodswezen een vaste plek in de haven van Maassluis en vestigden zich ook belangrijke sleepdiensten.

Inmiddels hebben de visserij, sleepdienst en het loodswezen de stad verlaten, maar de historie heeft nog duidelijke invloed op de stedenbouwkundige structuur van de kern van Maassluis.