Villagebieden 2013

3.2 Historie

Het dorp Blaricum is in de 10e eeuw als kerkdorp gesticht. Tot diep in de 20e eeuw was Blaricum een agrarisch dorp dat functioneerde volgens het middeleeuwse systeem van grondgebruik. Blaricum bestond in die tijd uit wat nu de dorpskern is. Het dorp lag op de grens van bosgebied met haar zandgronden aan de westzijde en weidegebied met de nattere veenbodem aan de oostzijde. De gronden van de huidige villagebieden van Blaricum deden aan de noordzijde indertijd dienst als akkerbouwgronden (de engen) en meer naar de zuidzijde dienst als weidegronden (de Meenten) voor de schapen.

Vanaf de 19e eeuw veranderde het agrarische dorp langzaam in een dorp voor intellectuelen en kunstenaars, die afkwamen op de schoonheid van het Gooi. Hierdoor ontstond er rondom de oorspronkelijke kern nieuwe bebouwing in de vorm van grote ruime woningen die dienst deden als villa, atelierwoning en landhuis. Ook langs de verschillende uitvalswegen werden vrijstaande woningen gesitueerd in de vorm van lintbebouwing. In de loop der tijd zijn ook de gebieden tussen de verschillende uitvalswegen veranderd in villagebieden.

Ondanks deze bebouwing tussen de linten heeft Blaricum haar zeer groene authentieke en ruim opgezette karakter weten te behouden. Boerenerven, landhuizen en villa's wisselen elkaar af. Kenmerkend voor de villagebieden in Blaricum zijn de aanwezige weilanden die verspreid over het plangebied zijn gesitueerd. Deze open plekken, die veelal nog steeds in gebruik zijn door agrariërs, zorgen voor historisch besef in het gebied. Het agrarisch verleden van het gebied komt hiermee nog steeds tot uitdrukking. Behalve de weilanden zijn ook de nog aanwezige onverharde wegen in het plangebied een verwijzing naar het verleden.

De combinatie van de aanwezige karakteristieke bebouwing en de historische lijnen en vlakken in de structuur van het plangebied, draagt bij aan de ruimtelijke kwaliteit van het gebied. Ook rondom het natuurreservaat Mauvezand zijn de oorspronkelijke lijnen in de vorm van onverharde paden nog te herkennen.