Luttenberg

4.4 Ecologie

Bij ruimtelijke planvorming moet aandacht worden besteed aan de natuurwetgeving. De in 2005 vastgestelde gewijzigde Natuurbeschermingswet 1998 en de Flora- en faunawet vormen het belangrijkste juridische kader voor natuurbescherming in Nederland. De verplichtingen voor de bescherming van natuurgebieden zijn opgenomen in de Natuurbeschermingswet 1998 en de bescherming van plant- en diersoorten is vastgelegd in de Flora- en faunawet. Deze wetten zijn een vertaling van de Europese Vogelrichtlijn en Habitatrichtlijn (Natura 2000).

Bij elk plan of project dient te worden onderzocht of het plangebied in of bij (tot ongeveer 3 kilometer van) een speciale beschermingszone (sbz) als bedoeld in de Natuurbeschermingswet ligt. Bij ontwikkelingen moet voor aanvang van het plan een passende beoordeling worden gemaakt, waarbij de significante gevolgen van het plan voor de flora en fauna worden onderzocht.

Het plangebied ligt op een afstand van meer dan 5 kilometer van de Natura2000-gebieden Het Boeterveld en Vecht- en Beneden Reggegebied. Een passende beoordeling in het kader van de Natuurbeschermingswet wordt dan ook niet nodig geacht.

Het voorliggende plangebied maakt deel uit van hoofdzakelijk stedelijk gebied en heeft een conserverend karakter. Omdat er geen ontwikkelingen worden meegenomen binnen het bestemmingsplan, is er geen sprake van (significante) gevolgen voor de flora en fauna.

De Flora- en faunawet geldt voor alle plaatsen waar beschermde soorten voorkomen, los van de vraag of dat specifieke gebied ook wettelijk beschermd is. Dit betekent dat bij een ruimtelijke ontwikkeling een natuurtoets moet worden uitgevoerd conform de vereisten van de Flora- en faunawet.