Bierum, Losdorp, Godlinze

4.2 Archeologie en cultuurhistorie

Toetsingkader en beleid

Ter implementatie van het Verdrag van Malta, is de Monumentenwet gewijzigd. De kern van Monumentenwet is dat, wanneer de bodem wordt verstoord, archeologische resten intact moeten blijven (in situ). Wanneer dit niet mogelijk is, worden archeologische resten opgegraven en elders bewaard (ex situ).

Via het bestemmingsplan komt de afweging met andere belangen aan de orde. Verder is in overleg tussen de provincie Groningen en de toenmalige Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek in 2001 een Archeologische MonumentenKaart (AMK) en een Indicatieve Kaart Archeologische Waarden (IKAW) gemaakt. Voor de regio Noord-Groningen is het archeologiebeleid als vervolg daarop in een regionale beleidsadvieskaart uitgewerkt.

In aanvulling op de regionale archeologienota is in 2009 een gedetailleerde archeologische beleidsadvieskaart vastgesteld. Een herziening van dat beleid is op 28 maart 2013 vastgesteld door de gemeenteraad van Delfzijl Deze kan als beleidsinstrument dienen om tot op perceelsniveau beslissingen te kunnen nemen ten aanzien van de bekende en te verwachten archeologische waarden. Tot de planologisch te beschermen gebieden behoren in ieder geval de rijksmonumenten en de op de beleidsadvieskaart vermelde terreinen van (zeer) hoge archeologische waarde. Dit zijn de al bekende archeologische waarden die in aanmerking komen voor het toekennen van een archeologische bescherming in het bestemmingsplan.

Toetsingkader en uitgangspunten bestemmingsplan

In onderstaande figuur is een fragment van de archeologische advieskaart opgenomen.

Fragment van de Archeologische beleidskaart Delfzijl

Het plangebied en haar omgeving heeft een rijke historie, zoals ook aangegeven in 2.1. De trefkans op archeologische vondsten in de bodem is daarom middelhoog/hoog. Daarnaast zijn de wierden geregistreerd als archeologisch monument (AMK-terrein), zoals op onderstaande kaart te zien is.

Omdat het bestemmingsplan de herbouw van bestaande woningen niet uitsluit is voor de archeologische trefkans een specifieke regeling opgenomen. Daarbij is een onderscheid gemaakt tussen de archeologische monumenten, de gebieden met een (hoge) archeologische waarde, gebieden van archeologisch belang en archeologische onderzoeksgebieden.

Naast de archeologische trefkans in de bodem zijn in het plangebied cultuurhistorisch waardevolle elementen aanwezig. Het gaat daarbij om zowel gebouwde als niet gebouwde (landschappelijke) elementen. Rijksmonumenten vallen onder de gebouwde waardevolle elementen, de wierde onder de landschappelijk waardevolle elementen. Rijksmonumenten worden beschermd via de Monumentenwet en hoeven daarom in dit bestemmingsplan geen specifieke regeling. Overige cultuurhistorisch waardevolle elementen worden op een andere wijze in dit bestemmingsplan beschermd.