Vierambachtsweg 35b

4.9 Archeologie

Normstelling en beleid

Wet op de archeologische monumentenzorg

Op 1 september 2007 is de Wet op de archeologische monumentenzorg in werking getreden. Hiermee worden de uitgangspunten van het Verdrag van Malta binnen de Nederlandse wetgeving geïmplementeerd. De wet regelt de bescherming van archeologisch erfgoed in de bodem, de inpassing ervan in de ruimtelijke ontwikkeling en de financiering van opgravingen: 'de veroorzaker betaalt'.

Voor gebieden waar archeologische waarden voorkomen of waar reële verwachtingen bestaan dat ter plaatse archeologische waarden aanwezig zijn, dient door de initiatiefnemer voorafgaand aan bodemingrepen archeologisch onderzoek te worden uitgevoerd. De uitkomsten van het archeologisch onderzoek dienen vervolgens volwaardig in de belangenafweging te worden betrokken. Het belangrijkste doel is de bescherming van het archeologische in de bodem (in situ) omdat de bodem doorgaans de beste garantie biedt voor een goede conservering. Er wordt uitgegaan van het basisprincipe de 'verstoorder' betaalt voor het opgraven en het documenteren van de aangetroffen waarden als behoud in de bodem niet tot de mogelijkheden behoort.

Onderzoek en conclusie

De cultuurhistorische waardenkaart van de provincie Zuid-Holland laat voor het projectgebied een zeer grote kans op het aantreffen van archeologische sporen zien (zie figuur 5.1).

Figuur 5.1 Archeologische trefkans in het projectgebied

Om die reden heeft Becker & Van de Graaf archeologisch onderzoek uitgevoerd. Hieruit bleek dat er ter plaatse van de beoogde woning geen waardevolle archeologische resten aanwezig zijn. Dit onderzoek is opgenomen in bijlage 5.