| Type plan: | bestemmingsplan |
|---|---|
| Naam van het plan: | Beukenlaan III |
| Status: | vastgesteld |
| Plan identificatie: | NL.IMRO.1884.BPBEUKENLAANIII-VAS1 |
Toelichting
1 Inleiding
1.1 Aanleiding
Sinds
2004 is men bezig met de ontwikkeling van woningen rondom de Beukenlaan
in Leimuiden. Door onder andere de verandering in de economische
situatie en een veranderende werkwijze van de gemeente ligt de
ontwikkeling sinds 2008 echter stil. Inmiddels zijn er echter plannen
voor de ontwikkeling van 47 woningen in het gebied tussen de Beukenlaan
en de Kerkenlaan (Beukenlaan fase III). De realisatie van woningen
in dit gebied is echter niet mogelijk op basis van het geldende
bestemmingsplan. Om deze ontwikkeling planologisch mogelijk te maken is
derhalve een bestemmingsplanherziening noodzakelijk.
1.2 Ligging plangebied
Het plangebied
van voorliggend bestemmingsplan bestaat uit een locatie in het
westen van de kern Leimuiden, gemeente Kaag en Braassem. De locatie
betreft een weiland in de hoek tussen de Beukenlaan en de Kerklaan en
wordt in zijn geheel omringd door watergangen. Op de volgende
afbeelding is de begrenzing van het plangebied weergegeven.
Begrenzing plangebied
1.3 Geldend bestemmingsplan
Het
plangebied ligt binnen de plangrenzen van het bestemmingsplan 'Kernen
Leimuiden-Rijnsaterwoude'. Dit bestemmingsplan is op 17 juni 2013
vastgesteld door de raad van de gemeente Kaag en Braassem. De volgende
afbeelding toont een fragment van de verbeelding van dit
bestemmingsplan.
Fragment verbeelding geldend bestemmingsplan
In
het geldende bestemmingsplan heeft het plangebied grotendeels de
bestemming 'Agrarisch'. Binnen deze bestemming is het niet mogelijk
woningbouw te realiseren. Daarnaast heeft het grootste deel van het
plangebied de gebiedsaanduiding 'wro-zone - wijzigingsgebied 1'. Binnen
dit wijzigingsgebied zijn burgemeester en wethouders bevoegd de
bestemming, onder voorwaarden, te wijzigen naar Wonen, Groen, Verkeer,
Tuin en Water. Omdat onderhavig plangebied echter groter is dan het
wijzigingsgebied is het niet mogelijk om voor het gehele gebied gebruik
te maken van de wijzigingsbevoegdheid. Om deze reden wordt voorliggend
bestemmingsplan opgesteld.
1.4 Leeswijzer
Na
dit inleidende hoofdstuk wordt in hoofdstuk 2 het initiatief
beschreven. In hoofdstuk 3 is een beschrijving van het relevante
rijks-, provinciale, en gemeentelijke beleid opgenomen. In hoofdstuk 4
wordt het project inhoudelijk op haalbaarheid getoetst aan de hand van
het geldende beleid en (milieu)wetgeving. In hoofdstuk 5 wordt
vervolgens een juridische planbeschrijving gegeven. Tot slot bevat
hoofdstuk 6 de economische en maatschappelijke uitvoerbaarheid van het
plan, waarbij de uitkomsten van de inspraak en overlegmomenten zijn
opgenomen.
2 Planbeschrijving
Het plangebied
betreft in de huidige situatie een weiland, omringt door watergangen.
Initiatiefnemer is voornemens om dit gebied te ontwikkelen naar
woningbouw. De volgende afbeelding toont het stedenbouwkundig
verkavelingsplan voor het plangebied.
Stedenbouwkundig verkavelingsplan
In totaal zullen
er 47 rijenwoningen in het plangebied gerealiseerd worden. Circa de
helft van deze woningen heeft parkeerruimte op eigen terrein. Daarnaast
worden in de openbare ruimte ook nog 46 parkeerplaatsen
gerealiseerd. Het gebied wordt ontsloten vanaf de Kerklaan. Voor
fietsers en voetgangers zijn er daarnaast nog twee bruggen. Eén
als verbinding naar de ten noorden van het plangebied gelegen woonwijk
en één als verbinding met de Beukenlaan. De volgende
afbeelding toont aanzichten van het ontwerp van de nieuwe woningen.
Aanzichten ontwerp nieuwe woningen
3 Beleidskader
3.1 Rijksbeleid
Op 13 maart 2012
is de Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte vastgesteld. De
Structuurvisie vervangt een groot aantal verschillende
beleidsnota’s op het gebied van ruimte en mobiliteit zoals de
Nota Ruimte (2006), Structuurvisie Randstad 2040 en de Structuurvisie
voor de snelwegomgeving (2008). Door onder andere nieuwe politieke
accenten, veranderende economische omstandigheden, klimaatverandering
en toenemende regionale verschillen zijn de geldende beleidsnota's
gedateerd.
De visie heeft
als doel dat Nederland in 2040 concurrerend, bereikbaar, leefbaar en
veilig is. Daarbij gaat de visie uit van het ‘decentraal,
tenzij...’ principe. Hiermee wordt de ruimtelijke ordening in
toenemende mate neergelegd bij gemeenten en provincies. Een
rijksverantwoordelijkheid kan aan de orde zijn indien:
- een onderwerp nationale baten en/of lasten heeft en de doorzettingskracht van provincies en gemeenten overstijgt;
- over een onderwerp internationale verplichtingen of afspraken zijn aangegaan;
- een onderwerp provincie- of landsoverschrijdend is en ofwel een hoog afwentelingsrisico kent ofwel in beheer bij het Rijk is.
Nederland concurrerend
Nederland heeft
een goede ruimtelijke economische structuur voor een excellent
vestigingsklimaat voor bedrijven en kenniswerkers. Dit betekent onder
andere een uitstekende internationale bereikbaarheid van stedelijke
regio’s en optimale (logistieke) verbindingen van de mainports
Rotterdam en Schiphol, de brainport Zuidoost Nederland en de greenports
met Europa en de rest van de wereld.
Nederland bereikbaar
De groei van
mobiliteit over de weg, spoor en vaarwegen zal worden gefaciliteerd. De
ambitie is dat gebruikers beschikken over optimale ketenmobiliteit via
multimodale knooppunten en door goede afstemming van infrastructuur en
ruimtelijke ontwikkeling.
Nederland leefbaar en veilig
De woon- en
werklocaties in steden en dorpen moeten aansluiten op de kwalitatieve
vraag en de locaties voor transformatie en herstructurering worden zo
veel mogelijk benut. Waterveiligheid en beschikbaarheid van voldoende
zoetwater heeft ruimte nodig en stelt eisen aan de stedelijke
ontwikkeling. Nederland behoudt haar unieke cultuurhistorische waarden
en heeft een natuurnetwerk dat de flora- en faunasoorten in stand
houdt. Het aandeel duurzame energiebronnen moet toenemen.
Om een zorgvuldig
gebruik van de schaarse ruimte te bevorderen, wordt een ladder voor
duurzame verstedelijking geïntroduceerd. Deze ladder is per 1
oktober 2012 juridisch verankerd in het Besluit ruimtelijke ordening
(Bro). Dat betekent voor alle ruimtelijke plannen:
- eerst kijken of er vraag is naar een bepaalde nieuwe ontwikkeling;
- vervolgens kijken of het bestaande stedelijk gebied of bestaande bebouwing kan worden hergebruikt;
- mocht nieuwbouw echt nodig zijn, dan altijd zorgen voor een optimale inpassing en bereikbaarheid.
Planspecifiek
Gezien de kleine
schaal van de ontwikkeling is er niet direct raakvlak met het
rijksbeleid. Wel is de voorgenomen ontwikkeling getoetst aan de ladder
voor duurzame verstedelijking:
- Uit met name het gemeentelijk beleid (zie toelichting paragraaf 3.3.1) blijkt dat de vraag naar woningen in de kern Leimuiden aanwezig is.
- De nieuwe woningen worden gerealiseerd op een terrein dat nu in gebruik is als weiland. Volgens het provinciaal beleid, zie toelichting paragraaf 3.2.2 ligt deze locatie echter wel binnen het bebouwde gebied. De ontwikkeling is daarmee in overeenstemming met het gestelde in de tweede trede van de ladder.
- Wat betreft de inpassing is getracht de nieuwbouw zo veel mogelijk aan te laten sluiten op de reeds aanwezige bebouwing in de omgeving. Op de bereikbaarheid van de locatie wordt in toelichting paragraaf 4.6.1 nader ingegaan. Uit deze paragraaf blijkt dat de locatie goed ontsloten is. De dichtstbijzijnde openbaar vervoershalte ligt op circa 200 m van het plangebied en is daarmee ook goed bereikbaar.
Op 30 december
2011 is het Besluit algemene regels ruimtelijke ordening (Barro) in
werking getreden. Vervolgens is op 1 oktober 2012 een 1e aanvulling van
kracht geworden. Voortaan moeten gemeenten bij het vaststellen van
bestemmingsplannen, wijzigingsplannen en
uitwerkingsplannen rekening houden met het Barro. Doel van het
Barro is bepaalde onderwerpen uit de Structuurvisie Infrastructuur en
Ruimte te verwezenlijken.
In het Barro
worden een aantal projecten die van Rijksbelang zijn met name genoemd
en exact ingekaderd. Per project worden vervolgens regels gegeven,
waaraan bestemmingsplannen zullen moeten voldoen. Het nationale belang
dat het stellen van regels voor deze onderwerpen rechtvaardigt, is
vastgelegd in de Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte.
In het Barro
worden vijftien onderwerpen beschreven zoals Kustfundament,
Waddenzee en Waddengebied, Erfgoederen van uitzonderlijke universele
waarde, Elektriciteitsvoorziening, Veiligheid rond rijksvaarwegen en
Verstedelijking in het IJsselmeer.
Planspecifiek
De voorliggende
ontwikkeling valt niet binnen één van de vijftien
beschreven onderwerpen uit het Barro. Daarmee is de ontwikkeling niet
strijdig aan het gestelde in dit besluit.
3.2 Provinciaal beleid
Provincie
Zuid-Holland heeft voor haar ruimtelijke visie de Visie Ruimte en
Mobiliteit, de Verordening Ruimte 2014 en het Programma Ruimte
vastgesteld. De Visie Ruimte en Mobiliteit bevat het strategische
beleid. Het ruimtelijk-relevante, operationele beleid is opgenomen in
het Programma Ruimte. De verplichtingen voor ruimtelijke plannen van de
provincie of lagere overheden zijn opgenomen in de
Verordening.
De
Provinciale Staten van provincie Zuid-Holland hebben op 9 juli 2014 de
Visie Ruimte en Mobiliteit vastgesteld. Met het vaststellen van de VRM
is de Provinciale Ruimtelijke Structuurvisie uit 2010, incl.
onderliggende herzieningen, komen te vervallen.
In
de VRM signaleert de provincie de structurele veranderingen in
samenleving, economie en milieu. De voorspelbaarheid van
nieuwe ontwikkelingen vermindert, demografische
ontwikkelingen verschillen en de regionale economie internationaliseert
en is kwetsbaar voor externe schokken. Tegelijkertijd gaan
technologische innovaties snel en kunnen oplossingen in beeld brengen
die nu nog onhaalbaar lijken. Deze tijd vraagt om maatwerk,
flexibiliteit en aanpassingsvermogen. De economische, technologische en
demografische ontwikkelingen werken door in de wijze waarop mensen en
bedrijven de ruimte en het mobiliteitsnetwerk gebruiken. De provincie
wil aansluiten op de bestaande en toekomstige dynamiek door waar
mogelijk flexibiliteit in regelgeving te bieden. De Visie Ruimte en
Mobiliteit is opgesteld vanuit de gedachte dat regels en kaders van de
overheid nodig blijven, maar niet nodeloos mogen knellen.
De
Visie Ruimte en Mobiliteit biedt geen vastomlijnd ruimtelijk eindbeeld,
maar wel een perspectief voor de gewenste ontwikkeling van Zuid-Holland
als geheel. De gewenste ontwikkeling is verwoord in vier rode
draden:
- beter benutten en opwaarderen van wat er is;
- vergroten van de agglomeratiekracht;
- verbeteren van de ruimtelijke kwaliteit;
- bevorderen van de transitie naar een water- en energie-efficiënte samenleving.
Vanuit
het besef dat stad en land één leefomgeving vormen met
elkaar aanvullende kwaliteiten, kent deze Visie Ruimte en Mobiliteit
een indeling in functionele hoofdstukken. Het hoofdstuk 'Mobiliteit en
bebouwde ruimte' geeft uitwerking aan de eerste en tweede rode draad.
Het verbeteren van de ruimtelijke kwaliteit (derde rode draad) komt
hoofdzakelijk tot uiting in het hoofdstuk 'Kwaliteit van landschap,
groen en erfgoed’ en het bevorderen van de transitie naar een
water- en energie-efficiënte samenleving hoofdzakelijk bij
‘Water, bodem en energie’. De verschillende onderdelen zijn
samengevat weergegeven op vier kaarten.
Planspecifiek
Met
betrekking tot onderhavig plan is met name de kaart 'Laag van de
stedelijke occupatie' van belang. De volgende afbeelding toont een
fragment van deze kaart.
Fragment kaart 'Laag van de stedelijke occupatie'
Het
plangebied ligt in een gebied aangeduid als 'steden en
dorpen', ook wel de bebouwde ruimte. Voor de bebouwde ruimte
streeft de provincie naar een compact, samenhangend en kwalitatief
hoogwaardig bebouwd gebied. De voorgenomen ontwikkeling kan hieraan
bijdragen. Daarnaast is de ontwikkeling in overeenstemming met het
gestelde richtpunt dat een nieuwe uitbreidingswijk voort moet bouwen op
het bestaande stads- en dorpsgebied.
3.2.3 Programma Ruimte
Tegelijk met de
Visie Ruimte en Mobiliteit (VRM) hebben Provinciale Staten van
Zuid-Holland ook het Programma Ruimte vastgesteld. Dit Programma
kent, net als de Visie Ruimte en Mobiliteit, de status van
structuurvisie. Gezamenlijk beschrijven ze het integrale ruimtelijk
beleid. De vier rode draden die beschreven zijn in de Visie Ruimte en
Mobiliteit en die richting geven aan de gewenste ontwikkeling en het
handelen van de provincie, komen ook terug in het Programma Ruimte.
Dit programma
biedt daarom ook zoveel mogelijk de ruimte om kansen, vernieuwende
ideeën en plannen uit de samenleving, gezamenlijk door te vertalen
naar concrete handelingsperspectieven. Door bijvoorbeeld het proces van
gebiedsgerichte verkenningen, kennisontwikkeling, strategisch onderzoek
en beleidsinformatie op onderdelen meer in samenwerking met partners in
de regio te organiseren, schept de provincie belangrijke voorwaarden
voor het (laten) ontstaan van nieuwe vitale coalities van partijen en
initiatieven uit de samenleving aan de voorkant van ontwikkelingen
gefaciliteerd worden. De verschillende activiteiten zijn inzichtelijk
gemaakt in de Actieagenda ruimte.
Het Programma
Ruimte beschrijft de operationele doelen en de realisatiemix om deze
doelen te (doen) bereiken. Ook wordt ingegaan op de rolverdeling en
afspraken tussen gemeenten, regio’s en provincie. De
realisatiemix uit het Programma Ruimte bestaat uit juridische,
financiële en bestuurlijke instrumenten en nader uit te werken
beleid. In de praktijk worden deze vrijwel altijd gecombineerd ingezet.
Planspecifiek
Voorliggend
planvoornemen maakt geen onderdeel uit van één van de
in het Programma Ruimte beschreven projecten. De kleinschalige
ontwikkeling kent ook geen verder raakvlak met het Programma Ruimte.
Daarmee vormt dit provinciale programma geen belemmering voor de
uitvoerbaarheid van voorliggend planvoornemen.
3.2.4 Verordening Ruimte
Tegelijk
met de Visie Ruimte en Mobiliteit (VRM) hebben Provinciale Staten van
Zuid-Holland ook de Verordening Ruimte 2014 vastgesteld. In de
verordening stelt de provincie regels aan ruimtelijke ontwikkelingen.
De Verordening Ruimte draagt bij aan het realiseren van de provinciaal
ruimtelijke beleid zoals dat benoemd zijn in de VRM. De verordening
omvat in aanvulling op de Visie Ruimte en Mobiliteit toetsbare criteria
waaraan planvorming moet voldoen.
Planspecifiek
In
de Verordening Ruimte zijn geen specifieke regels voor woningbouw
opgenomen. Wel is in artikel 2.1.1 van de verordening opgenomen
dat een bestemmingsplan dat een nieuwe stedelijke ontwikkeling mogelijk
maakt aan de volgende eisen moet voldoen:
- de stedelijke ontwikkeling voorziet in een actuele behoefte, die zo nodig regionaal is afgestemd;
- in die behoefte wordt binnen het bestaand stads- en dorpsgebied voorzien door benutting van beschikbare gronden door herstructurering, transformatie of anderszins, of;
-
indien de stedelijke ontwikkeling niet binnen het bestaand stads- en dorpsgebied van de betreffende regio kan plaatsvinden, wordt gebruik gemaakt van locaties die:
- gebruikmakend van verschillende middelen van vervoer, passen ontsloten zijn of als zodanig worden ontwikkeld;
- passen in de doelstellingen en richtpunten van de kwaliteitskaart van de Visie ruimte en mobiliteit;
- zijn opgenomen in het Programma ruimte, voor zover het gaat om locaties groter dan 3 hectare.
Voorgaande
provinciale ladder voor duurzame verstedelijking komt grotendeels
overeen met de ladder voor duurzame verstedelijk die in toelichting paragraaf 3.1.1 aan
de orde is gekomen. Enkel het gegeven dat de ontwikkeling moet passen
in de doelstelling en richtpunten van de kwaliteitskaart komt hier niet
aan de orde. In dit kader zijn echter de gebiedsprofielen ruimtelijke
kwaliteit, waarop in toelichting paragraaf 3.2.5 nader wordt ingegaan, van belang.
3.2.5 Gebiedsprofiel Hollandse Plassen
Het
gebiedsprofiel staat tussen de kwaliteitskaart van de structuurvisie en
bijvoorbeeld een beeldkwaliteitplan van de gemeente. Begin 2012 is het
gebiedsprofiel ‘Hollandse Plassen’ vastgesteld door
Gedeputeerde Staten en vormt een handreiking om de ruimtelijke
kwaliteit mee te nemen in de ruimtelijke planvorming. Het profiel is
een gezamenlijk vertrekpunt ten aanzien van de karakteristiek, de
ruimtelijke kwaliteit en de ambitie voor dit specifieke gebied. Het
profiel verbeeldt en beschrijft wat wordt verstaan onder
‘ruimtelijke kwaliteit’, welke elementen aan die kwaliteit
ten grondslag liggen in relatie tot de kwaliteitskaart en hoe sturing
gegeven kan worden aan behoud en ontwikkeling van ruimtelijke kwaliteit.
Planspecifiek
Het
gebiedsprofiel is opgebouwd uit 13 elementen. Voor het
plangebied is met name het element 'droogmakerij' van
belang.
Droogmakerij
Het
plangebied ligt in een droogmakerij met veen in de ondergrond. Ten
opzichte van de droogmakerij met klei in de ondergrond is dit gebied
waterrijker, vaak wat kleinschaliger (met name de kavelmaat) en is de
bodem minder draagkrachtig. Deze droogmakerijen bestaan veelal uit open
grasland en zijn waardevolle weidevogelgebieden. Bij ontwikkelingen in
deze droogmakerijen wordt rekening gehouden met:
- de droogmakerij blijft herkenbaar als een polderentiteit met een rationele opzet, begrensd door hooggelegen dijken;
- openheid, maat, schaal, kavelrichting en structuur van de polder dienen herkenbaar aanwezig te blijven;
- het waterrijke, meer kleinschalige karakter en de minder draagkrachtige bodem vragen om een terughoudende en subtielere omgang met de landschappelijke kenmerken (in vergelijking met de droogmakerijen zonder restveen). Schaalvergroting ligt hier minder voor de hand;
- watergangen dienen waar mogelijk te worden voorzien van ecologisch interessante oevers om de biodiversiteit te verhogen;
- nieuwe eenvoudige recreatieve verbindingen door het gebied zijn gewenst.
De
planontwikkeling is, in tegenstelling tot het gebiedsprofiel aangeeft,
niet gesitueerd in een droogmakerij die bestaat uit open grasland met
eventuele waardevolle weidevogelgebieden. De ontwikkeling is gesitueerd
tegen het bestaand stedelijk gebied. Met de herontwikkeling wordt de
structuur van de polder niet onacceptabel aangetast.
3.3 Gemeentelijk beleid
De
gemeenteraad van de gemeente Kaag en Braassem heeft op 12 december 2011
de Maatschappelijk Ruimtelijke Structuurvisie (MRSV) vastgesteld. De
MRSV is de gemeentelijke visie op de maatschappelijke en ruimtelijke
ontwikkeling in het jaar 2025.
De
MRSV integreert het beleid vanuit verschillende beleidssectoren tot een
logisch en samenhangend geheel. De MRSV biedt een beleidslijn op
hoofdlijnen vanuit de gedachte dat de gemeente zich niet (meer) tot in
detail met alles gaat bemoeien. Voor zaken en activiteiten waar de
gemeente de komende jaren nog wel een duidelijke verantwoordelijkheid
heeft of wil hebben, moet aanvullend beleid worden ontwikkeld. Voor dit
aanvullende beleid geldt de MRSV als basis.
De
MRSV is in lijn gebracht met de beleidsdoelen van het Rijk en de
provincie. Zo zijn de ‘gebiedsprofielen’ van de provincie
gebruikt als basis voor de ruimtelijke structuur. Op regionale schaal
zijn de beleidsdoelen van Holland Rijnland in deze MRSV
geïntegreerd. Ook is gekeken naar de verschillende beleidsdoelen
van de voormalige gemeenten Alkemade en Jacobswoude. De gemeente maakt
in de MSRV vijf strategische keuzes:
- geen nieuwe woningbouwplannen; wel afronding huidige projecten en versterken bestaande woonmilieus.
- delen verantwoordelijkheid; de gemeente neemt niet meer zelf initiatief, maar faciliteert.
- verschil tussen groei- en groenkernen; het behoud van voorzieningen is ondergeschikt aan de kwaliteit van (samen)leven. Bundelen van voorzieningen en woningaanbod enkel in de groeikernen. Dit versterkt de levensvatbaarheid van die voorzieningen.
- ruimtelijke kwaliteit staat voorop; economische ontwikkelingen worden gestimuleerd langs de hoofdverkeersaders en langs de intensievere recreatieve routes. Daarmee worden de waardevolle landschappen beschermd.
- ontwikkeling door beheer; de focus komt steeds meer te liggen op de ontwikkeling van kleinschalige herstructureringen binnen de bestaande woonomgeving.
Planspecifiek
Het
plangebied ligt in de kern Leimuiden. Deze kern is in de MRSV
aangewezen als groeikern. Onder andere de locatie van het plangebied is
in de MRSV aangewezen als inbreidingslocatie. De toevoeging van
woningen aan deze kern en op een inbreidingslocatie is in
lijn met het gestelde in de MRSV om woningbouw voornamelijk te
concentreren in de groeikernen. Daarnaast worden er in het
plangebied woningen voor mensen met een middeninkomen gerealiseerd. Het
aanbod van deze woningen is op dit moment onvoldoende in de gemeente
kaag en Braassem. Gezien voorgaande is de ontwikkeling goed passend
binnen de kaders van de MRSV.
3.3.2 Welstandsnota
Op
6 september 2010 heeft de gemeenteraad van Kaag en Braassem een
welstandsnota vastgesteld. De welstandsnota bevat de basisvoorwaarden,
waaraan bouwaanvragen op welstands-aspecten getoetst zullen worden en
het legt voor bepaalde gebieden beoordelingskaders vast. Dit is
opgesteld vanuit een visie op de toekomst van het gebied en vanuit een
beeld van aanwezige waarden. Er zijn criteria benoemd die bijdragen dat
de toekomstige bebouwing past in de omgeving. De gemeentelijke
welstandsnota richt zich daarmee op bestaande karakteristieken.
In
het welstandsbeleid heeft de initiatiefnemer veel vrijheid. Dit
betekent dat er in principe geen welstandstoets wordt gedaan, met
uitzondering van de monumenten en beschermde dorpsgezichten.
Uitgangspunt voor het welstandsbeleid is dat de cultuurhistorisch
waardevolle gebouwen en gebieden beschermd worden. Alle bouwwerken aan-
of bij (het perceel van) een monument of in een beschermd dorpsgezicht
zijn vergunningsplichtig. Deze vergunningsplichtige gebieden zijn
weergegeven op de welstandskaart.
Planspecifiek
De volgende afbeelding toont een fragment van de kaart van de welstandsnota.
Fragment kaart welstandsnota
Het plangebied
ligt in een welstandsluw gebied. Er zijn daarnaast geen monumenten
aanwezig binnen het plangebied en maakt het plangebied geen onderdeel
uit van een beschermd dorpsgezicht. Aan de ontwikkeling
worden vanuit het gemeentelijk welstandsbeleid geen
nadere voorwaarden gesteld.
4 Haalbaarheid
De
uitvoerbaarheid van een bestemmingsplan moet ingevolge de Wet
ruimtelijke ordening (Wro) aangetoond worden (artikel 3.1 lid 3 van de
Wro). Daaronder valt zowel de onderzoeksverplichting naar verschillende
ruimtelijk relevante aspecten (geluid, bodem, ect.) als ook de
economische uitvoerbaarheid van het plan.
4.1 Milieueffectrapportage
De
milieueffectrapportage (m.e.r.) is een hulpmiddel om bij diverse
procedures het milieubelang een volwaardige plaats in de besluitvorming
te geven. Een m.e.r. is verplicht bij de voorbereiding van plannen en
besluiten van de overheid over initiatieven en activiteiten van
publieke en private partijen die belangrijke nadelige gevolgen voor het
milieu kunnen hebben. De m.e.r. is wettelijk verankerd in hoofdstuk 7
van de Wet milieubeheer. Naast de Wet milieubeheer is het Besluit
m.e.r. belangrijk om te kunnen bepalen of bij de voorbereiding van een
plan of een besluit de m.e.r.-procedure moet worden doorlopen. Bij
toetsing aan het Besluit m.e.r. zijn er vier mogelijkheden:
- het plan of besluit is direct m.e.r.-plichtig;
- het plan of besluit bevat activiteiten uit kolom 1 van onderdeel D, en ligt boven de (indicatieve) drempelwaarden, zoals beschreven in kolom 2 ‘gevallen’, van onderdeel D. Het besluit moet eerst worden beoordeeld om na te gaan of er sprake is van m.e.r.-plicht: het besluit is dan m.e.r.-beoordelingsplichtig. Voor een plan in kolom 3 ‘plannen’ geldt geen m.e.r-beoordelingsplicht, maar direct een (plan-)m.e.r.-plicht;
- het plan of besluit bevat wel de activiteiten uit kolom 1, maar ligt beneden de drempelwaarden, zoals beschreven in kolom 2 ‘gevallen’, van onderdeel D: er dient in overleg met de aanvrager van het bijbehorende plan of besluit beoordeeld te worden of er aanleiding is voor het uitvoeren van een m.e.r.-beoordeling (als sprake is van een besluit) of het direct uitvoeren van een m.e.r. (als sprake is van een plan). Deze keuze wordt uiteindelijk in het bijbehorende plan of besluit gemotiveerd;
- de activiteit(en) of het betreffende plan en/of besluit worden niet genoemd in het Besluit m.e.r.: er geldt geen m.e.r.-(beoordelings)plicht.
Planspecifiek
Uit
toetsing aan het Besluit m.e.r. volgt dat het besluit tot vaststelling
van voorliggend bestemmingsplan valt onder mogelijkheid c. Het
besluit bevat namelijk wel een activiteit uit kolom 1 (de aanleg,
wijziging of uitbreiding van een stedelijk ontwikkelingsproject met
inbegrip van de bouw van winkelcentra of parkeerterreinen), maar er
wordt niet voldaan aan de gegeven drempelwaarde van 2.000 woningen
of meer. De voorgenomen ontwikkeling betreft namelijk de bouw van 47
woningen en valt daarmee ruim binnen de drempelwaarde. Omdat slechts 46
woningen wordt gerealiseerd kan afgezien worden van een
m.e.r.-beoordeling en kan worden volstaan met een vormvrije
m.e.r.-beoordeling. Deze vormvrije m.e.r.-beoordeling kan tot twee
conclusies leiden:
- belangrijke nadelige milieugevolgen zijn uitgesloten: er is geen m.e.r.(-beoordeling) noodzakelijk;
- belangrijke nadelige gevolgen voor het milieu zijn niet uitgesloten: er moet toch een m.e.r.-beoordeling plaatsvinden of er kan direct worden gekozen voor een m.e.r.
De
vormvrije m.e.r.-beoordeling wordt gevormd door de hiernavolgende
paragrafen waarin de verschillende milieuaspecten worden belicht.
Conclusie van deze paragrafen is dat de voorgenomen ontwikkeling geen
belangrijke nadelige milieugevolgen zal hebben en dat voldaan wordt aan
de geldende wet- en regelgeving. Gezien de afwezigheid van de noodzaak
tot nader onderzoek van de verschillende milieuaspecten is een nadere
m.e.r.-beoordeling niet noodzakelijk en kan volstaan worden met deze
vormvrije m.e.r.-beoordeling.
4.2 Milieu
In
het kader van een bestemmingsplan dient aangetoond te worden dat de
kwaliteit van de bodem en het grondwater in het plangebied in
overeenstemming zijn met het beoogde gebruik. Dit is geregeld in de Wet
Bodembescherming. De bodemkwaliteit kan namelijk van invloed zijn op de
beoogde functie van het plangebied. Indien sprake is van een
functiewijziging zal er in veel gevallen een bodemonderzoek moeten
worden uitgevoerd op de planlocatie. Middels dit onderzoek kan in beeld
worden gebracht of de bodemkwaliteit en de beoogde functie van het
plangebied bij elkaar passen.
Planspecifiek
Ten behoeve van de ontwikkeling is een verkennend bodemonderzoek uitgevoerd, zie bijlage 1. In de volgende tabel zijn de resultaten van dit onderzoek samengevat weergegeven.
| Medium |
Verontreinigingen
|
|
| Parameter | Toetsing | |
|
Bovengrond
|
|
|
|
MM1
|
-
|
-
|
|
MM2
|
cadmium
|
> achtergrondwaarde
|
|
MM3
|
kwik, lood
|
> achtergrondwaarde
|
|
MM4
|
-
|
-
|
|
Ondergrond
|
|
|
|
MM5
|
-
|
-
|
|
MM6
|
-
|
-
|
|
MM7
|
-
|
-
|
|
Grondwater
|
|
|
|
B1
|
cadmium, zink
|
> streefwaarde
|
|
B2
|
barium, cadmium
|
> streefwaarde
|
|
B3
|
barium, cadmium
|
> streefwaarde
|
In
het grondwater is onder andere een lichte verhoging aan barium
aangetroffen. Daar er geen mogelijke bron voorhanden is, behoeft deze
parameter formeel niet te worden getoetst.
Daar
cadmium en zink in het grondwater en cadmium, kwik en lood in de
bovengrond de desbetreffende streefwaarden/achtergrondwaarden
overschrijden, dient de onderzoekshypothese 'onverdacht' te worden
verworpen. Formeel gezien is de bodem op de locatie niet geheel vrij
van bodemverontreiniging. Gezien de aard en mate van de aangetroffen
verontreiniging is nader onderzoek niet noodzakelijk. Er bestaan uit
bodemkwaliteitsoogpunt geen beperkingen ten aanzien van de geplande
nieuwbouw.
Indien
er grond wordt aan- of afgevoerd moet dit plaatsvinden volgens de door
de overheid gestelde regels. In het bijzonder wordt gewezen op het
besluit Bodembesluit.
4.2.2 Luchtkwaliteit
In
de Wet Milieubeheer gaat paragraaf 5.2 over luchtkwaliteit. Deze
paragraaf vervangt het Besluit Luchtkwaliteit 2005 en staat ook wel
bekend als de ‘Wet luchtkwaliteit’. De Wet luchtkwaliteit
introduceert het onderscheid tussen 'kleine' en 'grote' projecten.
Kleine projecten dragen 'niet in betekenende mate' (NIBM) bij aan de
verslechtering van de luchtkwaliteit. Een paar honderd grote projecten
dragen juist wel 'in betekenende mate' bij aan de verslechtering van de
luchtkwaliteit. Het gaat hierbij vooral om bedrijventerreinen en
infrastructuur (wegen).
Wat
het begrip 'in betekenende mate' precies inhoudt, staat in een de
algemene maatregel van bestuur ‘Niet in betekenende mate
bijdragen’ (Besluit NIBM). Op hoofdlijnen komt het erop neer dat
'grote' projecten die jaarlijks meer dan 3 % bijdragen aan de
jaargemiddelde norm voor fijn stof en stikstofdioxide (1,2 µg/per
m³) een 'betekenend' negatief effect hebben op de luchtkwaliteit.
'Kleine' projecten die minder dan 3 % bijdragen, kunnen doorgaan zonder
toetsing. Dat betekent bijvoorbeeld dat lokale overheden een woonwijk
van minder dan 1.500 woningen of een kantoor van minder dan
100.000 m² bvo niet hoeven te toetsen aan de normen voor
luchtkwaliteit. Deze kwantitatieve vertaling naar verschillende
functies is neergelegd in de Regeling 'niet in betekenende mate
bijdragen'.
Een
belangrijk onderdeel voor de verbetering van de luchtkwaliteit is het
Nationale Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (NSL). Binnen dit NSL,
dat sinds 1 augustus 2009 in werking is, werken het Rijk, de provincies
en gemeenten samen om de Europese eisen voor luchtkwaliteit te
realiseren.
Besluit gevoelige bestemmingen
Op
16 januari 2009 is het Besluit gevoelige bestemmingen in werking
getreden. Het Besluit gevoelige bestemmingen is gebaseerd op artikel
5.16a van de Wet milieubeheer. Met het Besluit wordt de vestiging van
zogeheten 'gevoelige bestemmingen' in de nabijheid van provinciale- en
rijkswegen beperkt. Dit heeft consequenties voor de ruimtelijke
ordening.
Het Besluit is gericht op bescherming van mensen met een verhoogde gevoeligheid voor fijn stof (PM10) en stikstofdioxide (NO2), in het bijzonder kinderen, ouderen en zieken. Indien een project betrekking heeft op een gevoelige bestemming en geheel of gedeeltelijk is gelegen op een afstand van 300 m aan weerszijden van rijkswegen en 50 m langs provinciale wegen (gemeten vanaf de rand van de weg) mag het totaal aantal mensen dat hoort bij een gevoelige bestemming niet toenemen als overschrijding van de grenswaarden voor PM10 of NO2 dreigt/plaatsvindt.
De volgende gebouwen met de bijbehorende terreinen zijn aangemerkt als gevoelige bestemming:
- scholen;
- kinderdagverblijven;
- verzorgings-, verpleeg- en bejaardentehuizen.
Het
gaat hierbij niet om bestemmingen in de meest enge zin van het woord,
maar om alle vergelijkbare functies, ongeacht de exacte aanduiding
ervan in bestemmingsplannen en andere besluiten.
In
het kader van het opstellen van een bestemmingsplan moeten er twee
aspecten in beeld gebracht worden. Ten eerste of de luchtkwaliteit de
nieuwe functie toelaat. Ten tweede moet bekeken worden of het plan de
luchtkwaliteit ‘niet in betekenende mate’ verslechtert.
Indien het plan wel ‘in betekenende mate’ bijdraagt
aan verslechtering van de luchtkwaliteit, is het van belang om te
toetsen of de grenswaarden niet overschreden worden. Indien geen
overschrijding van de grenswaarden plaatsvindt, kan het plan alsnog
gerealiseerd worden.
Planspecifiek
De realisatie van
47 woningen kan, gezien de beperkte omvang (<1.500 woningen),
aangemerkt worden als een NIBM-project. Toetsing van het aspect
luchtkwaliteit is daardoor, op grond van artikel 4 van de Regeling
NIBM niet noodzakelijk. Het project heeft 'niet in betekenende mate'
invloed op de luchtkwaliteit ter plaatse. Daarnaast wordt 'wonen' in
het Besluit gevoelige bestemmingen niet gezien als een gevoelige
bestemming.
Uit oogpunt van
goede ruimtelijke ordening dient desondanks afgewogen te worden of het
aanvaardbaar is om het project op deze locatie te realiseren.
Om inzicht te
geven in de mate van blootstelling aan luchtverontreiniging als gevolg
van het plan kunnen de concentraties uit de digitale monitoringstool,
die behoort bij het NSL (Nationaal Samenwerkingsprogramma
Luchtkwaliteit) worden gebruikt. Uit de monitoringstool blijkt dat de
concentraties stikstofdioxide en fijn stof ter plaatse van de dichtst
bijgelegen drukke doorgaande weg, de Willem van der Veldenweg, < 35
µg/m³ bedragen. Het is de verwachting dat door het schoner
worden van de autotechniek de concentratie van met name stikstofdioxide
in de toekomst nog lager is.
Voor
fijn stof PM2,5 geldt een (niet verplichtende) richtwaarde van 25
µg/m³. Op 1 januari 2015 wordt dit een (verplichtende)
grenswaarde. Tot 1 januari 2015 mag op grond van Bijlage 2 Wet
milieubeheer paragraaf 4 voorschrift 4.4 niet getoetst worden op deze
grenswaarde ook niet wanneer na deze datum een negatieve invloed is op
de luchtkwaliteit. De achtergrondconcentratie fijn stof PM2,5 bedraagt
met gebruik making van de NSL-monitoringstool < 20 µg/m³
zichtjaar 2012. Langs de Willem van der Veldenweg. Het plangebied ligt
op afstand van deze weg, de PM2,5 concentratie zal ter plaatse lager
zijn.
De mate waarin
het geluid, het woonmilieu mag belasten, is geregeld in de Wet
geluidhinder (Wgh). De kern van de wet is dat geluidsgevoelige objecten
worden beschermd tegen geluidhinder uit de omgeving. In de Wgh worden
de volgende objecten beschermd (artikel 1 Wgh):
- woningen;
- geluidsgevoelige terreinen (terreinen die behoren bij andere gezondheidszorggebouwen dan categorale en academische ziekenhuizen, verpleeghuizen, woonwagenstandplaatsen);
-
andere geluidsgevoelige gebouwen, waaronder onderwijsgebouwen, ziekenhuizen en verpleeghuizen, andere gezondheidszorggebouwen dan ziekenhuizen en verpleeghuizen die zijn aangegeven in artikel 1.2 van het Besluit geluidhinder (Bgh):
- verzorgingstehuizen;
- psychiatrische inrichtingen;
- medisch centra;
- poliklinieken;
- medische kleuterdagverblijven.
Het
beschermen van deze geluidsgevoelige objecten gebeurt aan de hand van
vastgestelde zoneringen. De belangrijkste geluidsbronnen die in de Wet
geluidhinder worden geregeld zijn: industrielawaai, wegverkeerslawaai
en spoorweglawaai. Verder gaat deze wet onder meer ook in op
geluidwerende voorzieningen en geluidbelastingkaarten en actieplannen.
Planspecifiek
In de omgeving
van het plangebied zijn enkel 30 km-wegen aanwezig. Volgens artikel 74
van de Wet geluidhinder is rondom dergelijke wegen geen geluidszone
aanwezig en hoeft de geluidbelasting op de woningen derhalve niet
getoetst te worden aan de Wet geluidhinder. In het kader van een goede
ruimtelijke ordening is echter wel gekeken of ten gevolge van het
wegverkeer sprake zal zijn van een aanvaardbaar woon- en leefklimaat in
het plangebied.
Over het algemeen
is er bij een wegintensiteit tot circa 1.000 motorvoertuigen per etmaal
(mvt/etmaal) op een 30 km-weg sprake van een aanvaardbaar woon- en
leefklimaat voor de omliggende woningen. Omdat in de omgeving van
het plangebied geen wegen met een hogere wegintensiteit dan 1.000
mvt/etmaal aanwezig zijn, kan aangenomen worden dat ter plaatse
van het plangebied sprake is van een aanvaardbaar woon- en
leefklimaat. Het aspect geluid vormt derhalve geen belemmering
voor de voorgenomen ontwikkeling.
4.2.4 Bedrijven en milieuzonering
Het
aspect bedrijven en milieuzonering gaat in op de invloed die bedrijven
kunnen hebben op hun omgeving. Deze invloed is afhankelijk van de
afstand tussen een gevoelige bestemming en de bedrijvigheid.
Milieugevoelige bestemmingen zijn gebouwen en terreinen die naar hun
aard bestemd zijn voor het verblijf van personen gedurende de dag of
nacht of een gedeelte daarvan (bijvoorbeeld woningen). Daarnaast kunnen
ook landelijke gebieden en/of andere landschappen belangrijk zijn bij
een zonering tot andere, minder gevoelige, functies zoals bedrijven.
Bij
een ruimtelijke ontwikkeling kan sprake zijn van reeds aanwezige
bedrijvigheid en van nieuwe bedrijvigheid. Milieuzonering zorgt er voor
dat nieuwe bedrijven een juiste plek in de nabijheid van de gevoelige
functie krijgen en dat de (nieuwe) gevoelige functie op een
verantwoorde afstand van bedrijven komen te staan. Doel hiervan is het
waarborgen van de veiligheid en het garanderen van de continuïteit
van de bedrijven als ook een goed klimaat voor de gevoelige functie.
Milieuzonering
beperkt zich tot milieuaspecten met een ruimtelijke dimensie zoals:
geluid, geur, gevaar en stof. De mate waarin de milieuaspecten gelden
en waaraan de milieucontour wordt vastgesteld, is voor elk type
bedrijvigheid verschillend. De 'Vereniging van Nederlandse Gemeenten'
(VNG) geeft sinds 1986 de publicatie 'Bedrijven en
Milieuzonering' uit. In deze publicatie is een lijst
opgenomen, met daarin de minimale richtafstanden tussen een gevoelige
bestemming en bedrijven. Indien van deze richtafstanden afgeweken wordt
dient een nadere motivatie gegeven te worden waarom dat wordt gedaan.
Het
belang van milieuzonering wordt steeds groter aangezien functiemenging
steeds vaker voorkomt. Hierbij is het motto: 'scheiden waar het moet,
mengen waar het kan'. Het scheiden van milieubelastende en
milieugevoelige bestemmingen dient twee doelen:
- het reeds in het ruimtelijk spoor voorkomen of zoveel mogelijk beperken van hinder en gevaar bij gevoelige bestemmingen;
- het bieden van voldoende zekerheid aan de milieubelastende activiteiten (bijvoorbeeld bedrijven) zodat zij de activiteiten duurzaam, en binnen aanvaardbare voorwaarden, kunnen uitoefenen.
Planspecifiek
Ten zuiden van
het bouwplan is een natuurijsbaan gesitueerd (en dus alleen af en toe
in de winter in gebruik). De afstand wordt gemeten vanaf het
clubgebouw. Daarvoor wordt aangesloten bij de categorie "buurt- en
clubhuizen" (CBI code: 9133.1; 94991). Er geldt een richtlijnafstand
van 30 m (aspect geluid). Hieraan wordt voldaan. Daarnaast worden in
het plangebied ook geen hindergevende activiteiten mogelijk gemaakt.
Het aspect bedrijven en milieuzonering vormt derhalve geen belemmering
voor de ontwikkeling.
4.2.5 Externe veiligheid
Sommige
activiteiten brengen risico's op zware ongevallen met mogelijk grote
gevolgen voor de omgeving met zich mee. Externe veiligheid richt zich
op het beheersen van deze risico's. Het gaat daarbij om onder meer de
productie, opslag, transport en het gebruik van gevaarlijke stoffen.
Dergelijke activiteiten kunnen een beperking opleggen aan de omgeving.
Door voldoende afstand tot de risicovolle activiteiten aan te houden
kan voldaan worden aan de normen. Aan de andere kant is de ruimte
schaars en het rijksbeleid erop gericht de schaarse ruimte zo
efficiënt mogelijk te benutten. Het ruimtelijk beleid en het
externe veiligheidsbeleid moeten dus goed worden afgestemd. De
wetgeving rond externe veiligheid richt zich op de volgende
risico’s:
- risicovolle (Bevi-)inrichtingen;
- vervoer gevaarlijke stoffen door buisleidingen;
- vervoer gevaarlijke stoffen over weg, water of spoor.
Daarnaast
wordt er in de wetgeving onderscheid gemaakt tussen de begrippen
kwetsbaar en beperkt kwetsbaar en plaatsgebonden risico en
groepsrisico.
Kwetsbaar en beperkt kwetsbaar
Kwetsbaar
zijn onder meer woningen, onderwijs- en gezondheidsinstellingen, en
kinderopvang- en dagverblijven, en grote kantoorgebouwen (>1500
m²). Beperkt kwetsbaar zijn onder meer kleine kantoren, winkels,
horeca en parkeerterreinen. De volledige lijst wat onder (beperkt)
kwetsbaar wordt verstaan is in het Besluit externe veiligheid
inrichtingen (Bevi) opgenomen.
Plaatsgebonden risico en groepsrisico
Het plaatsgebonden risico (voorheen individueel risico) wordt uitgedrukt in een contour van 10-6
als grenswaarde. Het realiseren van kwetsbare objecten binnen deze
contour is niet toegestaan. Het realiseren van beperkt kwetsbare
objecten binnen deze contour is in principe ook niet toegestaan.
Echter, voor beperkte kwetsbare objecten is deze 10-6 contour een richtwaarde. Mits goed gemotiveerd kan worden afgeweken van deze waarde tot de 10-5 contour.
Bij
groepsrisico is niet een contour bepalend, maar het aantal mensen dat
zich gedurende een bepaalde periode binnen de effectafstand van een
risicovolle activiteit ophoudt. Bij groepsrisico wordt gewerkt met een
oriëntatiewaarde en niet met een grenswaarde. Hoe meer mensen
dicht op de bron zijn bij een bepaalde calamiteit, hoe groter het
effect. Het Bevi stelt dat bij elk bestemmingsplan, waar een relevant
groepsrisico aanwezig is dit moet worden verantwoord, ook wanneer dit
onder de oriëntatiewaarde ligt. Hierbij geldt hoe hoger het
groepsrisico hoe zwaarder de verantwoording is.
Risicovolle (Bevi-)inrichtingen
Voor
(de omgeving van) de meest risicovolle bedrijven is het 'Besluit
externe veiligheid inrichtingen' (Bevi) van belang. Het Bevi legt
veiligheidsnormen op aan bedrijven die een risico vormen voor mensen
buiten de inrichting. Het Bevi is opgesteld om de risico's, waaraan
burgers in hun leefomgeving worden blootgesteld vanwege risicovolle
bedrijven, te beperken. Het besluit heeft tot doel zowel individuele
als groepen burgers een minimaal (aanvaard) beschermingsniveau te
bieden. Via een bijhorende ministeriële regeling (Revi) worden
diverse veiligheidsafstanden tot kwetsbare en beperkt kwetsbare
objecten gegeven. Aanvullend op het Bevi zijn in het Vuurwerkbesluit en
het Activiteitenbesluit (Besluit algemene regels inrichtingen
milieubeheer) veiligheidsafstanden genoemd die rond minder risicovolle
inrichtingen moeten worden aangehouden.
Vervoer gevaarlijke stoffen door buisleidingen
Met
betrekking tot het beleid en de regelgeving voor het vervoer van
gevaarlijke stoffen door buisleidingen zijn er verschillende
ontwikkelingen gaande. Zo is er een nieuw Besluit externe veiligheid
buisleidingen en wordt er gewerkt aan een Structuurvisie buisleidingen.
Deze Structuurvisie wordt de opvolger van het Structuurschema
Buisleidingen uit 1985 en bevat een lange termijnvisie op het
buisleidingentransport van gevaarlijke stoffen.
Het
Besluit externe veiligheid buisleidingen (Bevb) en de bijbehorende
Regeling externe veiligheid buisleidingen (Revb) zijn op 1 januari 2011
in werking getreden. Het Bevb regelt onder andere welke
veiligheidsafstanden moeten worden aangehouden rond buisleidingen met
gevaarlijke stoffen. Op basis van het Bevb wordt het voor gemeenten
verplicht om bij de vaststelling van een bestemmingsplan, op basis
waarvan de aanleg van een buisleiding of een kwetsbaar object of een
risicoverhogend object mogelijk is, de grenswaarde voor het PR in acht
te nemen en het GR te verantwoorden. Het Bevb vervangt hiermee de
circulaires Zonering langs hogedruk aardgasleidingen (1984) en Zonering
langs transportleidingen voor brandbare vloeistoffen (1991).
Vervoer gevaarlijke stoffen over weg, water en spoor
Het externe
veiligheidsbeleid voor het vervoer van gevaarlijke stoffen staat
beschreven in de nota Risiconormering vervoer gevaarlijke stoffen
(Rnvgs). In de circulaire Rnvgs is dit beleid nader uitgewerkt. In de
nota en circulaire Rnvgs staan normen voor het vervoer van gevaarlijke
stoffen via weg, water en spoor. Deze normen hebben echter geen
wettelijke status.
Het voornemen van
het kabinet is een aantal categorieën van routes voor het vervoer
van gevaarlijke stoffen en bijbehorende plafonds aan te wijzen. Dit
moet leiden tot een basisnet voor het vervoer van gevaarlijke stoffen.
Dit Basisnet geeft de relatie aan tussen de ruimtelijke ordening en de
vervoersrisico’s. Zo wordt beschreven welke ruimtelijke
ontwikkelingen wel en niet zijn toegestaan in een gebied tot 200 m
vanaf de infrastructuur. Om het Basisnet wettelijke grondslag te geven
zal bestaande wetgeving aangepast en nieuwe wetgeving ontwikkeld moeten
worden. Derhalve wordt een nieuwe Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB)
opgesteld om de regels voor de ruimtelijke ordening van het Basisnet
vast te leggen: het Besluit transportroutes externe veiligheid (Btev).
Vanuit het Btev moet een basisveiligheidsniveau rond transportassen
(plaatsgebonden risico) opgenomen worden en moet een transparante
afweging van het groepsrisico worden gewaarborgd.
Planspecifiek
Voor de beoordeling of in de omgeving van het plangebied mogelijke risico's aanwezig zijn is de risicokaart
geraadpleegd. Op de volgende afbeelding is een fragment van deze kaart weergegeven.
Fragment risicokaart
Uit
raadpleging van de risicokaart volgt dat er in de omgeving van het
plangebied geen risicovolle (Bevi-)inrichtingen aanwezig zijn. Ook het
vervoer van gevaarlijke stoffen over weg, water en spoor en door
buisleidingen is niet aan de orde in de omgeving van het plangebied. De
locatie ligt wel in het effectgebied van de A4, maar op een ruime
afstand van circa 1.500 m. Vanwege het transport van toxische
vloeistoffen van categorie LT3 heeft de A4 een effectgebied van meer
dan 4 km. Het plan heeft echter geen effect op de hoogte van het
groepsrisico of op andere externe veiligheidsaspecten zoals
bereikbaarheid, de capaciteit hulpverleningsdiensten of
zelfredzaamheid. Het aspect externe veiligheid vormt daarmee geen
belemmering voor de voorgenomen ontwikkeling.
4.3 Water
Het aspect water
is van groot belang binnen de ruimtelijke ordening. Door verstandig om
te gaan met het water kan verdroging en wateroverlast (waaronder ook
risico van overstromingen e.d.) voorkomen worden en de kwaliteit van
het water hoog gehouden worden.
4.3.1 Rijksbeleid
Op
Rijksniveau zijn de laatste jaren veel plannen en wetten gemaakt met
betrekking tot water. De belangrijkste hiervan zijn het Waterbeleid
voor de 21e eeuw, de Waterwet en het Nationaal Waterplan.
Waterbeleid voor de 21e eeuw
De
Commissie Waterbeheer 21ste eeuw heeft in augustus 2000 advies
uitgebracht over het toekomstige waterbeleid in Nederland. De adviezen
van de commissie staan in het rapport ‘Anders omgaan met water,
Waterbeleid voor de 21ste eeuw’ (WB21). De kern van het rapport
WB21 is dat water de ruimte moet krijgen, voordat het die ruimte zelf
neemt. In het Waterbeleid voor de 21e eeuw worden twee
principes(drietrapsstrategieën) voor duurzaam waterbeheer
geïntroduceerd:
- vasthouden, bergen en afvoeren: dit houdt in dat overtollig water zoveel mogelijk bovenstrooms wordt vastgehouden in de bodem en in het oppervlaktewater. Vervolgens wordt zo nodig het water tijdelijk geborgen in bergingsgebieden en pas als vasthouden en bergen te weinig opleveren wordt het water afgevoerd.
- schoonhouden, scheiden en zuiveren: hier gaat het erom dat het water zoveel mogelijk schoon wordt gehouden. Vervolgens worden schoon en vuil water zoveel mogelijk gescheiden en als laatste komt het zuiveren van verontreinigd water aan bod.
Waterwet
Centraal in de
Waterwet staat een integraal waterbeheer op basis van de
‘watersysteembenadering’. Deze benadering gaat uit van het
geheel van relaties binnen watersystemen. Denk hierbij aan de relaties
tussen waterkwaliteit, -kwantiteit, oppervlakte- en grondwater, maar
ook aan de samenhang tussen water, grondgebruik en watergebruikers. Het
doel van de Waterwet is het integreren van acht bestaande wetten voor
waterbeheer. Door middel van één watervergunning regelt
de wet het beheer van oppervlaktewater en grondwater en de juridische
implementatie van Europese richtlijnen, waaronder de Kaderrichtlijn
Water. Via de Waterwet gelden verschillende algemene regels. Niet alles
is onder algemene regels te vangen en daarom is er de integrale
watervergunning. In deze integrale watervergunning zijn zes
vergunningen uit eerdere wetten (inclusief keurvergunning) opgegaan in
één aparte watervergunning.
Nationaal Waterplan
Op
basis van de Waterwet is het Nationaal Waterplan vastgesteld door het
kabinet. Het Nationaal Waterplan geeft op hoofdlijnen aan welk beleid
het Rijk in de periode 2009 - 2015 voert om te komen tot een duurzaam
waterbeheer. Het Nationaal Waterplan richt zich op bescherming tegen
overstromingen, beschikbaarheid van voldoende en schoon water en de
diverse vormen van gebruik van water. Het geeft maatregelen die in de
periode 2009-2015 genomen moeten worden om Nederland ook voor
toekomstige generaties veilig en leefbaar te houden en de kansen die
water biedt te benutten.
4.3.2 Beleid hoogheemraadschap van Rijnland
Waterbeheerplan 2010-2015
Voor
de planperiode 2010-2015 zal het Waterbeheerplan (WBP) van Rijnland van
toepassing zijn. In dit plan geeft Rijnland aan wat haar ambities voor
de komende planperiode zijn en welke maatregelen in het watersysteem
worden getroffen Het nieuwe WBP legt meer dan voorheen accent op
uitvoering. De drie hoofddoelen zijn veiligheid tegen overstromingen,
voldoende water en gezond water. Wat betreft veiligheid is cruciaal dat
de waterkeringen voldoende hoog en stevig zijn én blijven en dat
rekening wordt gehouden met mogelijk toekomstige dijkverbeteringen. Wat
betreft voldoende water gaat het erom het complete watersysteem goed in
te richten, goed te beheren en goed te onderhouden. Daarbij wil
Rijnland dat het watersysteem op orde en toekomstvast wordt gemaakt,
rekening houdend met klimaatverandering. Immers, de verandering van het
klimaat leidt naar verwachting tot meer lokale en heviger buien,
perioden van langdurige droogte en zeespiegelrijzing. Het
waterbeheerplan sorteert voor op deze ontwikkelingen.
Keur en Beleidsregels
Per
22 december 2009 is een nieuwe Keur in werking getreden, alsmede nieuwe
Beleidsregels. Een nieuwe Keur is nodig vanwege de totstandkoming van
de Waterwet en de daarmee verschuivende bevoegdheden in onderdelen van
het waterbeheer. Verder zijn aan deze Keur bepalingen toegevoegd over
het onttrekken van grondwater en het infiltreren van water in de bodem.
De ‘Keur en Beleidsregels’ maken het mogelijk dat het
Hoogheemraadschap van Rijnland haar taken als waterkwaliteits- en
kwantiteitsbeheerder kan uitvoeren. De Keur is een verordening van de
waterbeheerder met wettelijke regels (gebod- en verbodsbepalingen) voor:
- waterkeringen (onder andere duinen, dijken en kaden);
- watergangen (onder andere kanalen, rivieren, sloten en beken);
- andere waterstaatwerken (onder andere bruggen, duikers, stuwen, sluizen en gemalen).
De
Keur bevat verbodsbepalingen voor werken en werkzaamheden in of nabij
de bovengenoemde waterstaatswerken. Er kan een ontheffing worden
aangevraagd om een bepaalde activiteit wel te mogen uitvoeren. Als
Rijnland daarin toestemt, dan wordt dat geregeld in de Watervergunning
op grond van de Keur. De Keur is daarmee een belangrijk middel om via
vergunningverlening en handhaving het watersysteem op orde te houden of
te krijgen. In de Beleidsregels, die bij de Keur horen, is het beleid
van Rijnland nader uitgewerkt. De Keur en Beleidsregels van Rijnland
zijn te vinden op de website.
Riolering en afkoppeling
Overeenkomstig
het rijksbeleid geeft Rijnland de voorkeur aan het scheiden van
hemelwater en afvalwater, mits het doelmatig is. De voorkeursvolgorde
voor de omgang met afvalwater houdt in dat het belang van de
bescherming van het milieu vereist dat:
- het ontstaan van afvalwater wordt voorkomen of beperkt;
- verontreiniging van afvalwater wordt voorkomen of beperkt;
- afvalwaterstromen gescheiden worden gehouden, tenzij het niet gescheiden houden geen nadelige gevolgen heeft voor een doelmatig beheer van afvalwater;
- huishoudelijk afvalwater en afvalwater dat daarmee wat biologische afbreekbaarheid betreft overeenkomt, worden ingezameld en naar een afvalwaterzuiveringsinrichting getransporteerd;
-
ander afvalwater dan bedoeld in onderdeel d:
- zo nodig na zuivering bij de bron, wordt hergebruikt;
- lokaal, zo nodig na retentie of zuivering bij de bron, in het milieu wordt gebracht.
De
gemeente kan gebruik maken van deze voorkeursvolgorde bij de
totstandkoming van het gemeentelijk rioleringsplan (GRP). Deze
voorkeursvolgorde is echter geen dogma. De uiteindelijke afweging zal
lokaal moeten worden gemaakt, waarbij doelmatigheid van de oplossing
centraal moet staan.
Zorgplicht en preventieve maatregelen voor Hemelwater
Voor
de verwerking van hemelwater wijst Rijnland op de zorgplicht en op het
nemen van preventieve maatregelen. Het verdient aanbeveling daar waar
mogelijk aandacht te besteden aan maatregelen bij de bron. Preventie
heeft de voorkeur boven ‘end-of-pipe’ maatregelen.
Uitgangspunt is dat het te lozen hemelwater geen significante
verslechtering van de kwaliteit van het ontvangende oppervlaktewater
mag veroorzaken en emissie van vervuilende stoffen op het
oppervlaktewater waar mogelijk wordt voorkomen door bijvoorbeeld:
- duurzaam bouwen;
- het toepassen berm- of bodempassage;
- toezicht en controle tijdens de aanlegfase en handhaving tijdens de beheerfase ter voorkoming van verkeerde aansluitingen;
- het regenwaterriool uit te voeren met (straat)kolken voorzien van extra zand- slibvang of zakputten (putten met verdiepte bodem) op tactische plekken in het stelsel;
- adequaat beheer van straatoppervlak, straatkolken en zakputten (straatvegen en kolken/putten zuigen);
- het toepassen van duurzaam onkruidbeheer;
- de bewoners, gebruikers en beheerders voor te lichten over de werking van de riolering en een juist gebruik hiervan;
- het vermijden van vervuilende activiteiten op straat zoals auto’s wassen en repareren en chemische onkruidbestrijding.
Daar
waar ondanks de zorgplicht en de preventieve maatregelen het te lozen
hemelwater naar verwachting een aanmerkelijk negatief effect heeft op
de oppervlaktewaterkwaliteit, kan in overleg tussen gemeente en
waterschap gekozen worden voor aanvullende voorzieningen, een verbeterd
gescheiden stelsel of - als laatste keus - aansluiten op het gemengde
stelsel. Ook kan de gemeente in overleg met het waterschap kiezen voor
een generieke ‘end-of-pipe’ aanpak. Deze keuze moet dan
expliciet gemaakt worden in het GRP.
4.3.3 Watertoets
De ‘watertoets’ is een instrument dat waterhuishoudkundige belangen expliciet en op evenwichtige wijze
laat
meewegen bij het opstellen van ruimtelijke plannen en besluiten. Het is
geen technische toets maar een proces dat de initiatiefnemer van een
ruimtelijk plan en de waterbeheerder met elkaar in gesprek brengt in
een zo vroeg mogelijk stadium. In de waterparagraaf worden de
watertoets en de uitkomsten van een eventueel overleg opgenomen.
Planspecifiek
Watercompensatie
De
regels en voorwaarden van het beleid voor watercompensatie zijn
afgeleid uit de Keur (artikel 14 lid 1, 2 en 3). Een toename aan
verharding van meer dan 500 m² dient volgens de regels van het
hoogheemraadschap in de vorm van nieuw open water te worden
gecompenseerd. Het minimaal benodigd oppervlak extra open water
bedraagt 15 % van het aan te leggen extra verhard oppervlak.
In
de huidige situatie is het plangebied geheel onverhard. Als gevolg van
de voorgenomen ontwikkeling zal de verharding in het plangebied
toenemen. Deze verharding bestaat uit de kavelverharding, de wegen en
de openbare parkeerruimte. In de volgende tabel is de toekomstige
verharding van het plangebied weergegeven.
| Oppervlakte | |
| Kavelverharding | 4.185 m2 |
| Wegen/openbare parkeerruimte | 2.553 m2 |
| Totaal | 6.738 m2 |
Uit voorgaande
tabel blijkt dat de totale toename aan verharding in het plangebied
6.738 m² bedraagt. Omdat deze toename van verharding meer dan
500 m² bedraagt zal er, ter compensatie, nieuw open water
gerealiseerd moeten worden. De benodigde compensatie bedraagt 15 % van
6.738 m²= 1.010 m².
Bij de
ontwikkeling van Beukenlaan fase II is 1.335 m² extra land tot
oppervlaktewater vergraven. Dit extra oppervlaktewater kan gebruikt
worden als compensatie voor Beukenlaan fase III. Aangezien de benodigde
compensatie 1.010 m² bedraagt, is er ter compensatie reeds ruim
voldoende open water gerealiseerd.
Waterafvoer
De
vuilwaterafvoer van het plan zal aangesloten worden op het openbaar
riool grenzend aan het plangebied. Het hemelwater vanaf de nieuwbouw
(daken) zal zoveel als mogelijk afgekoppeld worden van het riool. Het
regenwater vanaf de bestrating zal 'gewoon' via de berm/tuin
infiltreren in de bodem.
Watergangen
De volgende afbeelding toont een fragment van de legger oppervlaktewateren van het hoogheemraadschap.
Fragment legger oppervlaktewateren
Het
plangebied ligt in de 'kernzone watergangen' en de 'beschermingszone
watergangen'. Zonder vergunning is het verboden om in, op, onder en/of
boven deze kernzone/beschermingszone:
- werkzaamheden te verrichten;
- werken of opgaande (hout)beplanting aan te brengen of te hebben, dan wel aanwezige (hout)beplanting te verwijderen;
- vaste stoffen, voorwerpen te brengen, te hebben of te houden op andere dan daarvoor kennelijk bestemde plaatsen;
- zich anders dan als rechthebbende in de kernzone of beschermingszone van een waterstaatswerk te bevinden indien dat vanwege het bestuur op kenbare wijze is aangegeven.
4.4 Ecologie
Bij
ruimtelijke ingrepen dient rekening te worden gehouden met de
natuurwaarden ter plaatse. Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen
gebiedsbescherming en soortenbescherming. Gebiedsbescherming kan volgen
uit de aanwijzing van een gebied. Wat betreft soortenbescherming is de
Flora- en Faunawet van toepassing. Hier wordt onder andere de
bescherming van plant- en diersoorten geregeld. Bij ruimtelijke
ontwikkelingen dient te worden getoetst of er sprake is van negatieve
effecten op de aanwezige natuurwaarden. Indien hiervan sprake is, moet
ontheffing of vrijstelling worden aangevraagd.
Gebiedsbescherming
De
Natuurbeschermingswet richt zich op de bescherming van gebieden. In de
Natuurbeschermingswet zijn de volgende gronden aangewezen en beschermd:
- Natura 2000-gebieden (Habitat- en Vogelrichtlijngebieden);
- beschermde Natuurmonumenten;
- wetlands.
Naast
deze drie soorten gebieden is de Ecologische Hoofdstructuur (EHS) in
het kader van de gebiedsbescherming van belang. De EHS is een
samenhangend netwerk van belangrijke natuurgebieden in Nederland en
omvat bestaande natuurgebieden, nieuwe natuurgebieden en ecologische
verbindingszones. De EHS draagt bij aan het bereiken van de
hoofddoelstelling van het Nederlandse natuurbeleid, namelijk: 'Natuur
en landschap behouden, versterken en ontwikkelen, als bijdrage aan een
leefbaar Nederland en een duurzame samenleving'. Hiertoe zijn de
volgende uitgangspunten van belang:
- vergroten: het areaal natuur uitbreiden en zorgen voor grotere aaneengesloten gebieden;
- verbinden: natuurgebieden zoveel mogelijk met elkaar verbinden;
- verbeteren: de omgeving zo beïnvloeden dat in natuurgebieden een zo hoog mogelijke natuurkwaliteit haalbaar is.
Soortenbescherming
De
Flora- en faunawet regelt de bescherming van de in het wild voorkomende
inheemse planten en dieren: de soortenbescherming. De wet richt zich
vooral op het in stand houden van populaties van soorten die
bescherming behoeven. In de wet zijn algemene en specifieke verboden
vastgelegd ten aanzien van beschermde dier- en plantensoorten. Naast
een aantal in de wet (en daarop gebaseerde besluiten) vermelde
specifieke mogelijkheden om ontheffing te verlenen van in de wet
genoemde verboden, geeft de wet een algemene ontheffingsbevoegdheid aan
de minister van LNV (artikel 75, lid 3). Bekeken moet worden in
hoeverre ruimtelijke plannen negatieve gevolgen hebben op beschermde
dier- en plantensoorten en of er compenserende of mitigerende
maatregelen genomen moeten worden.
Daarnaast
geldt voor iedereen in Nederland altijd, dus ook los van het
voorliggende beoogde ruimtelijke project, dat de zorgplicht nageleefd
moet worden bij het verrichten van werkzaamheden. Voor menig soort
geldt dat indien deze zorgplicht nagekomen wordt een bepaald beoogd
project uitvoerbaar is.
Planspecifiek
Ten behoeve van de voorgenomen ontwikkeling is een quickscan flora en fauna uitgevoerd, zie bijlage 2. Uit deze quickscan volgen de volgende conclusies:
- gebiedsbescherming in het kader van de Natuurbeschermingswet 1998 en de EHS is niet van toepassing op dit plan;
- de meeste (mogelijk) voorkomende beschermde soorten vallen onder de lichte beschermingscategorie van de Flora- en faunawet. Vaste rust- en verblijfplaatsen van deze soorten mogen op basis van een algemene, landelijk geldende vrijstelling worden aangetast, zonder dat sprake is van procedurele consequenties;
-
Van de meer strikt beschermde soorten uit de Flora- en faunawet kunnen vleermuizen (Tabel 3 Flora- en faunawet en bijlage IV Habitatrichtlijn) voorkomen in en direct nabij het plangebied. Een toename van verlichting (buiten of vanuit gebouwen) moet daarom worden voorkomen. Dit kan door maatregelen te nemen:
- alleen lage buitenverlichting aanbrengen (tot 10 m van de waterlijn maximaal 1 m hoog, van 10 - 20 m van de waterlijn maximaal 2 m hoog);
- alleen naar beneden gerichte verlichting met gebundelde lichtstralen gebruiken;
- verlichting niet richting de waterkant richten;
- verder kan langs de waterkant een lage haag of (knot)bomenrij en opgaande beplanting worden gerealiseerd om een toename van lichtuitstraling te voorkomen.
- Indien werkzaamheden aan de oever en de waterbodem worden uitgevoerd dient buiten de winter nader onderzoek uitgevoerd te worden naar vissen.
- Indien kleine ingrepen zoals het plaatsen van duikers plaatsvinden, zijn maatregelen nodig om het doden van vissen te voorkomen. Dit kan door het water ter plaatse van de ingreep eerst handmatig te verstoren (met een hark bijvoorbeeld) zodat aanwezige vissen vluchten. Verder moet naar één kant toe worden gewerkt. De aantasting is zodanig klein dat effecten op het leefgebied van vissen in het algemeen niet worden verwacht.
- Alle vogelnesten zijn in het broedseizoen strikt beschermd in de Flora- en faunawet. Er dient daarom buiten het broedseizoen van vogels (globaal half maart tot half juli) te worden gestart met werkzaamheden. Bij start in het broedseizoen moet door gericht onder-oek worden aangetoond dat er geen vogels broeden in en om het plangebied.
- Verder geldt altijd de zorgplicht, op basis waarvan door iedereen voldoende zorg in acht moet worden genomen voor de in het wild levende dieren en hun leefomgeving. Dit kan bijvoorbeeld door buiten kwetsbare periodes (het voortplantings- en winterslaap seizoen) te starten met werkzaamheden, het plangebied eerst kort te maaien en het gefaseerd wer-ken om dieren te kans te geven om te vluchten.
4.5 Archeologie
Het
archeologisch erfgoed is in Nederland beschermd door de wet- en
regelgeving. In 1992 is in Valletta (Malta) het Europees Verdrag inzake
de bescherming van het archeologisch erfgoed (Verdrag van Malta)
ondertekend. Het Verdrag van Malta voorziet in bescherming van het
Europees archeologisch erfgoed onder meer door de risico's op
aantasting van dit erfgoed te beperken. Deze bescherming is in
Nederland wettelijk verankerd in de Monumentenwet 1988.
In
het kader van een goede ruimtelijke ordening in relatie tot de
Monumentenwet kan onderzoek naar mogelijke waarden als voorwaarde
worden gesteld zodat waar nodig die waarden veiliggesteld kunnen worden
en/of het initiatief aangepast kan worden.
Planspecifiek
De gemeenteraad
van de gemeente Kaag en Braassem heeft op 23 mei 2011 het gemeentelijk
archeologiebeleid vastgesteld. In dit beleid is de verwachting en
archeologische bescherming in kaart gebracht en onderbouwd. Op 13 mei
2013 heeft de gemeenteraad een actualisatie van dit beleid vastgesteld
waardoor de beleidskaart is gewijzigd. De volgende afbeelding toont een
fragment van deze gewijzigde archeologische beleidskaart. Deze
kaart is richtinggevend bij de ontwikkeling van nieuwe, of het
aanpassen van bestaande, ruimtelijke plannen.
Fragment archeologische beleidskaart
Het plangebied
ligt in een gebied met een lage verwachting. Voor gebieden met een
dergelijke verwachting gelden geen nadere onderzoeksverplichtingen.
Archeologisch onderzoek is derhalve niet noodzakelijk. Het aspect
archeologie vormt geen belemmering voor de voorgenomen
ontwikkeling.
4.6 Verkeer en parkeren
Voor het maken
van een inschatting van de hoeveelheid autoverkeer dat wordt
gegenereerd bij ruimtelijke ontwikkelingen, zijn kencijfers
verkeersgeneratie ontwikkeld. Onder verkeersgeneratie wordt hierbij
verstaan de totale hoeveelheid gemotoriseerd verkeer (exclusief
openbaar vervoer) dat gedurende een gekozen tijdsperiode naar de
beoogde ontwikkeling toe rijdt en hiervan wegrijdt.
Het nationale
kennisplatform voor infrastructuur, verkeer, vervoer en openbare ruimte
(CROW) geeft in publicatie 317 'Kencijfers parkeren en
verkeersgeneratie' deze kencijfers voor verkeersgeneratie. In de
richtlijnen wordt onderscheid gemaakt op basis van de functie van de
ontwikkeling (wonen, bedrijf, etc.) en de locatiekenmerken. Zodoende
kan bij ruimtelijke ontwikkelingen voor vrijwel elke locatie een goed
beeld worden verkregen wat de totale verkeersaantrekkende werking
bedraagt.
Planspecifiek
De voorgenomen
ontwikkeling voorziet in de realisatie van 47 rijenwoningen. Uitgaande
van de ligging in een 'matig stedelijk' gebied en 'rest bebouwde kom'
kent een rijenwoning een verkeersgeneratie van maximaal 7,5 per woning.
De voorgenomen ontwikkeling zorgt daarmee voor een verkeersgeneratie
van 7,5 * 47 = 353 verkeersbewegingen per etmaal.
De woningen
worden, middels een nieuw aan te leggen ontsluitingsweg, ontsloten op
de Kerklaan. Deze weg heeft voldoende capaciteit om een toename van
circa 353 verkeersbewegingen per etmaal op te vangen.
4.6.2 Parkeren
Het
benodigde of gewenste aantal parkeerplaatsen bij ruimtelijke
ontwikkelingen kan worden bepaald op basis van parkeerkencijfers of op
basis van parkeernormen. Parkeerkencijfers zijn op de praktijk
gebaseerde cijfers van de verwachte parkeerbehoefte. Parkeernormen
staan voor het aantal vereiste parkeerplaatsen per type bestemming. Op
basis van deze parkeernormen wordt parkeerbeleid veelal vormgegeven.
Het
nationale kennisplatform voor infrastructuur, verkeer, vervoer en
openbare ruimte (CROW) geeft in publicatie 317 'Kencijfers parkeren en
verkeersgeneratie' richtlijnen voor parkeernormen. In de richtlijnen
wordt onderscheid gemaakt op basis van de functie van de ontwikkeling
(wonen, bedrijf, etc.) en de locatiekenmerken. Zodoende kan bij
ruimtelijke ontwikkelingen voor vrijwel elke locatie een goed beeld
worden verkregen of voorzien wordt in voldoende (auto)parkeerplaatsen.
Planspecifiek
De
voorgenomen ontwikkeling voorziet in de realisatie van 47
rijenwoningen. Voor dergelijke woningen geldt een parkeerkencijfer van
minimaal 1,5 en maximaal 2,3 parkeerplaats per woning, uitgaande
van de ligging in een 'matig stedelijk' gebied en 'rest bebouwde
kom'. Volgens de kencijfers zullen in het plangebied dus
minimaal 71 en maximaal 108 parkeerplaatsen gerealiseerd moeten
worden.
In
het plangebied worden in totaal 82 parkeerplaatsen gerealiseerd,
waarvan 46 in openbaar gebied en 36 op eigen terrein. Met de
realisatie van 82 parkeerplaatsen wordt ruimschoots voldaan aan het
minimumaantal volgens de kencijfers van het CROW.
5 Uitvoerbaarheid
5.1 Economische uitvoerbaarheid
Bij de
voorbereiding van een bestemmingsplan, een wijzigingsplan als bedoeld
in artikel 3.6, eerste lid Wro of naar aanleiding van een
omgevingsvergunning waarbij met toepassing van artikel 2.12, eerste
lid, onder a, 3°van de Wabo wordt afgeweken van het bestemmingsplan
of de beheersverordening, dient, op grond van artikel 3.1.6 lid 1, sub
f van het Bro, onderzoek plaats te vinden naar de (economische)
uitvoerbaarheid van het plan.
In principe dient
bij vaststelling van een ruimtelijk besluit tevens een exploitatieplan
vastgesteld te worden om verhaal van plankosten zeker te stellen. Op
basis van artikel 6.12, lid 2 van de Wro kan de gemeenteraad bij het
besluit tot vaststelling van het bestemmingsplan echter besluiten geen
exploitatieplan vast te stellen indien:
- het verhaal van kosten van de grondexploitatie over de in het plan of besluit begrepen gronden anderszins verzekerd is;
- het bepalen van een tijdvak of fasering als bedoeld in artikel 6.13, eerste lid, onder c, 4°, onderscheidenlijk 5°, niet noodzakelijk is;
- het stellen van eisen, regels, of een uitwerking van regels als bedoeld in artikel 6.13, tweede lid, onderscheidenlijk b, c of d, niet noodzakelijk is.
Planspecifiek
Het
project wordt op initiatief van de gemeente gerealiseerd. De gemeente
faciliteert de planontwikkeling door middel van planbegeleiding. Ten
behoeve van de verdeling van de kosten en risico's is een anterieure
overeenkomst gesloten. Voor de gemeente zijn dan ook geen andere kosten
en/of risico's aan het plan verbonden. Daarnaast bestaat er geen
noodzaak om eisen te stellen ten aanzien van de fasering van het plan.
5.2 Maatschappelijke uitvoerbaarheid
Bij de
voorbereiding van een (voor)ontwerp bestemmingsplan dient op grond van
artikel 3.1.6 lid 1 Wro sub c overleg te worden gevoerd als bedoeld in
artikel 3.1.1 Bro. Op basis van het eerste lid van dit artikel wordt
overleg gevoerd met waterschappen en met die diensten van provincie en
Rijk die betrokken zijn bij de zorg voor de ruimtelijke ordening of
belast zijn met de behartiging van belangen welke in het plan in het
geding zijn. Voor wat kleinere plannen kan, in overleg, afgezien worden
van dit overleg.
Een
ontwerpbestemmingsplan dient conform afdeling 3.4 Awb gedurende 6 weken
ter inzage gelegd worden. Hierbij is er de mogelijkheid voor een ieder
om zienswijzen in te dienen op het plan. Na vaststelling door de Raad
wordt het vaststellingsbesluit bekend gemaakt. Het bestemmingsplan ligt
na bekendmaking 6 weken ter inzage. Gedurende deze termijn is er de
mogelijkheid beroep in te dienen bij de Afdeling bestuursrechtspraak
van de Raad van State. Het bestemmingsplan treedt
vervolgens de dag na afloop van de tervisielegging in werking
als er geen beroep is ingesteld. Is er wel beroep ingesteld dan treedt
het bestemmingsplan ook in werking, tenzij naast het indienen van een
beroepschrift ook om een voorlopige voorziening is gevraagd. De
schorsing van de inwerkingtreding eindigt indien de voorlopige
voorziening wordt afgewezen. De procedure eindigt met het besluit van
de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.
5.2.2 Bro overleg en verslag inspraak
Op 16 juli 2014
is het voorontwerp toegezonden aan de gemeenten Haarlemmermeer en
Aalsmeer, het Hoogheemraadschap van Rijnland en de provincies
Noord-Holland en Zuid-Holland. Het hoogheemraadschap heeft gereageerd
met een positief wateradvies. Gemeente Haarlemmermeer heeft aangegeven
geen opmerkingen te hebben. Van de overige overlegpartners is geen
inhoudelijke reactie ontvangen.
Het
voorontwerpbestemmingsplan heeft van 28 augustus 2014 t/m 24 september
2014 ter inzage gelegen. Op 17 september 2014 is ook een inloopavond
georganiseerd in Leimuiden. In deze periode zijn 18 inspraakreacties
binnengekomen.
De inspraakreacties
zijn in bijlage 'Nota van beantwoording inspraakreacties' verwoord
en beantwoord. De reacties hebben geleid tot enkele aanpassingen van
het bestemmingsplan.
De grootste
verandering betreft het verleggen van de ontsluiting naar de Kerklaan.
De ontsluiting naar de Beukenlaan zou gerealiseerd worden met een
dam/duiker constructie. Omdat de watergang langs de Kerklaan een
primaire watergang is, stelt het hoogheemraadschap aanvullende eisen en
moet deze toegang een veel duurdere brugconstructie worden. Daarom is
om dit financieel haalbaar te maken een extra woning toegevoegd.
Ook leidt het verleggen van de ontsluiting tot een kleine verschuiving
van de bouwvlakken. Dit heeft tot gevolg dat het plangebied iets
vergroot is richting de Beukenlaan.
- 1. Verkennend bodemonderzoek Beukenlaan II en III te Leimuiden, Lankelma Geotechniek Zuid B.V., Opdrachtnummer: 66648, 12 maart 2014
- 2. Quickscan flora en fauna Beukenlaan te Leimuiden, Laneco, 24 juni 2014