Ekenrooi

3.3 Stedenbouw in Ekenrooi

Ekenrooi is een lommerrijke wijk welke wordt doorsneden en omrand met ruime groenstroken. Het buitengebied is dichtbij: niet alleen makkelijk bereikbaar, ook zichtbaar vanuit de wijk. De totstandkoming van de wijk heeft in fasen, door de jaren heen, plaatsgevonden. Elke fase onderscheidt zich door zijn eigen kenmerken en stijlen en daarmee in sfeer en beleving.

Figuur 3.3 Stedenbouw Ekenrooi op hoofdlijnen

Het historische bebouwingslint aan de zuidwestzijde van de wijk

Het historische lint vormt samen met de bebouwing een bijzonder element in de wijk. Oude gebouwen herinneren ons aan oude agrarische gebruiken. Het geheel ademt een prettige sfeer uit. Kenmerkend voor het lint zijn de vrijstaande woongebouwen, divers in verschijningsvorm en gelegen op ruime percelen. Traditionele architectuur bepaalt hier het beeld. De meanderende wegstructuur wordt omzoomd door de groene hagen en beplanting in de voortuinen die samen zorgen voor een lommerrijk karakter. De Tongelreep is dichtbij en de overgang naar dit gebied is heel geleidelijk door middel van routes en groenstructuren die vanuit het plangebied naar buiten lopen.

Figuur 3.4 Het historische bebouwingslint

De vooroorlogse dorpse bebouwing

In het middenwestelijke deel van de wijk staat vooroorlogse bebouwing gekenmerkt door een verdichte bebouwingsstructuur. De stedenbouwkundige structuur is zeer divers door het al of niet voorkomen van vrijstaande of halfvrijstaande bouwblokken. Dit vertaalt zich in open en gesloten plandelen. Het deelgebied is niet planmatig opgezet, maar vormt door een aantal gemene delers, zoals bouwmassa, materiaalgebruik en rooilijnen een harmonisch geheel. Het plandeel is opgedeeld in twee plandelen, die onderscheidend zijn van elkaar door opzet, karakter en sfeer. Binnen de plandelen zijn bijzondere architectonische ensembles aanwezig. Op sommige plaatsen in het gebied heeft inmiddels een vernieuwingsslag plaatsgevonden met modern architectonische nieuwbouw. De oude structuren zijn daarbij behouden gebleven.

Figuur 3.5 De vooroorlogse dorpse bebouwing

Het Philipsdorp in het noordwesten van Ekenrooi

De kenmerkende driehoekige basisstructuur is in de jaren twintig van de vorige eeuw gebouwd. Het is een bijzonder deelgebied dat zich door de zeer compacte vorm en door een eenduidige uitstraling van het totale blok als eenheid duidelijk te onderscheiden is in de wijk. Invloeden uit het tuindorp-gedachtegoed bepalen hier de vormentaal van zowel de architectuur, de openbare ruimte maar ook het raakvlak tussen privé en openbaar. Kenmerken zijn de bijzondere hoekoplossingen, waar soms andere functies zijn onder gebracht, de variatie in het gevelbeeld door middel van kleine verspringingen in de gevel en dakvlak, maar ook de gemetselde muren die meegenomen zijn in de architectuur als zorgvuldige overgang tussen privé en openbaar terrein. Een openbaar achterterrein biedt toegang tot verschillende garageboxen.

Figuur 3.6 Het Philipsdorp

Naoorlogse uitbreiding

De naoorlogse woonuitbreidingen zijn voornamelijk te vinden aan de zuidzijde, de noordwestzijde en in het midden van Ekenrooi. De verschillende buurten worden door doorlopende groenstructuren van elkaar gescheiden De opzet van deze wijken is helder en repeterend. De straatprofielen zijn eenduidig en eenvoudig. De ontsluitingsstructuur bestaat uit erven, hoven en korte straten die aangetakt zijn op de hoofdstructuur in de wijk.

Figuur 3.7 naoorlogse uitbreiding

Recente uitbreidingen

De meest recente uitbreiding bevindt zich aan de noordoostzijde van Ekenrooi. De vormgeving van dit deel is bijzonder en de inrichting van de openbare ruimte is zorgvuldig. De uitbreiding is verankerd met haar omgeving door middel van routes. De voorkomende architectuur is divers en de overgang naar het openbare gebied is zorgvuldig.

Figuur 3.8 recente uitbreidingen

Bijzondere bebouwingsthema's

De bijzondere bebouwing wijkt in architectuur af van de omgeving. De bebouwing valt door de aard en situatie (onder andere een eigen bijbehorend terrein) als bijzonder aan te merken. Ook door de forsheid van de gebouwen, fors qua oppervlakte, of fors qua hoogte. De bijzonderheid maakt deze gebouwen herkenbaar als oriëntatiepunt in de kern. De plaatsing van de gebouwen te midden van een groene setting, die in het algemeen qua oppervlakte groter is dan de oppervlakte van de bebouwing zelf, is ook kenmerkend.

Figuur 3.9 Bijzondere bebouwingsthema's