Binnenstad

2.4 's-Hertogenbosch; centrum van de regio

De binnenstad van 's-Hertogenbosch wordt sinds de zeventiger jaren van de 20ste eeuw gekenmerkt door een menselijke maat en een gevarieerde ruimtelijke structuur. Die kwaliteit werd in het structuurplan van 1980 onderstreept. De beleidslijnen uit dit structuurplan hebben geleid tot behoud van de historische structuur en de schaal van de bebouwing. De binnenstad kende een hoge werkgelegenheid en ook de woonfunctie, in de vorm van bovenwoningen, is toen sterk toegenomen. De bestaande sterke mix van functies vormde de kracht van de binnenstad. Dominantie van welke functie dan ook bleek ongewenst en ongezond voor het functioneren van de stad.

De historische binnenstad is in de periode van 1985 tot 1995 uitgegroeid tot het hart van de regio in zowel emotioneel, functioneel als commercieel opzicht; het aantal winkels en horecagelegenheden is toen enorm toegenomen.

's-Hertogenbosch heeft zich sinds medio jaren negentig ontwikkeld tot één van de belangrijkste middelgrote steden van Nederland. Op nationale schaal scoort de stad voor wat betreft werkgelegenheid als ook detailhandel goed. De regionale functie van de stad blijkt uit het feit dat bijna een kwart van de bezoekers uit de omliggende gemeenten komt en bijna even zo veel bezoekers zelfs van buiten de regio. Voor een deel is dit te verklaren door de vele niet-winkelfuncties die in de historische binnenstad van 's-Hertogenbosch voorkomen. De binnenstad kent nog steeds een grote dynamiek door de aanwezigheid van vele functies die tegelijkertijd een samenhangend stedelijk geheel vormen. Het "bindmiddel" is de (vormgeving van de) ruimtelijke omgeving. Dit alles maakt dat 's-Hertogenbosch “ontmoetingsstad” bij uitstek is, en zich ook als zodanig profileert.

Het bijzondere van de binnenstad van 's-Hertogenbosch is dat de winkelfunctie hand in hand gaat met cultuurhistorie, toerisme en recreatie.