Overwhere-Zuid 2012

6.8 Luchtkwaliteit

In het kader van een goede ruimtelijke ordening wordt bij het opstellen van een bestemmingsplan uit het oogpunt van de bescherming van de gezondheid van de mens rekening gehouden met de luchtkwaliteit.

Op 15 november 2007 is wet- en regelgeving in werking getreden die tezamen bekend staat onder de naam 'Wet luchtkwaliteit'. De Wet luchtkwaliteit bestaat uit de volgende wet, AMvB en ministeriële regelingen:

• Wet tot wijziging Wet milieubeheer (luchtkwaliteitseisen);
• Besluit niet in betekenende mate bijdragen (luchtkwaliteitseisen) (Besluit NIBM);
• Regeling niet in betekenende mate bijdragen (luchtkwaliteitseisen) (Regeling NIBM);
• Regeling projectsaldering luchtkwaliteit 2007;
• Regeling beoordeling luchtkwaliteit 2007.

Met de Wet tot wijziging Wet milieubeheer wordt in de Wet milieubeheer in hoofdstuk 5 een nieuwe titel 5.2 'luchtkwaliteitseisen' opgenomen. De Wet Luchtkwaliteit maakt onderscheid tussen kleine en grote ruimtelijke projecten. Onder kleine projecten worden projecten verstaan die de luchtkwaliteit 'niet in betekende mate' verslechteren. Deze projecten worden niet meer beoordeeld op luchtkwaliteit. Ze zijn namelijk zo klein dat ze geen wezenlijke invloed hebben op de luchtkwaliteit. Draagt een klein project niet of nauwelijks bij aan luchtverontreiniging, dan is er geen belemmering voor. Het ministerie VROM heeft de definitie van 'in betekenende mate' vastgelegd in het Besluit NIBM. Projecten die de concentratie CO2 of fijn stof met meer dan 3% van de grenswaarde verhogen, dragen in betekenende mate bij aan de luchtvervuiling. Deze 3%-grens is voor een aantal categorieën projecten in de regeling NIBM omgezet in getalsmatige grenzen, te weten:

• woningbouw: <=1.500 woningen netto bij 1 ontsluitingsweg, <= 3.000 woningen bij 2 ontsluitingswegen;
• kantoorlocaties: <=100.000 m2 bruto vloeroppervlak bij 1 ontsluitingsweg, 200.000 m2 bruto vloeroppervlak bij 2 ontsluitingswegen.

De 3%-grens geldt sinds 1 augustus 2009: de datum waarop het Kabinetsbesluit Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (NSL) van kracht is geworden.

Binnen het voorliggende bestemmingsplan wordt een aantal nieuwe ontwikkelingen direct mogelijk gemaakt. Deze kleine ontwikkelingen worden gezien hun zeer beperkte invloed op de luchtkwaliteit aangemerkt als 'niet in betekenende mate'. Een luchtkwaliteitsonderzoek is derhalve niet noodzakelijk. Voor het multifunctionele sportterrein, dat met een wijzigingsbevoegdheid mogelijk wordt gemaakt, zal bij wijziging van het bestemmingsplan de invloed op de luchtkwaliteit worden beschouwd.