1.3 Leeswijzer
Een bestemmingsplan is een juridisch bindend instrument dat de ruimtelijke ordening regelt. In een bestemmingsplan wordt vastgelegd wat de bestemming van een stuk grond is. Zo wordt bepaald hoe de gronden gebruikt mogen worden en wat er op mag worden gebouwd.
Het bestemmingsplan bestaat formeel uit twee delen: regels en verbeelding, en gaat vergezeld van een toelichting:
-
1. de regels; hierin wordt per bestemming een omschrijving gegeven van de toegestane functies van de gronden en de zich daarop bevindende opstallen. Per bestemming wordt ook aangeven waar wel of niet mag worden gebouwd met eventueel bijbehorende maximale bouwmaten;
-
2. de verbeelding; op de verbeelding worden de verschillende bestemmingen van de gronden aangegeven;
-
3. de toelichting; hierin worden de overwegingen gegeven die hebben geleid tot het geven van een bepaalde bestemming aan een stuk grond evenals een uitleg van de gebruikte bestemmingen.
Wat er in de regels en op de verbeelding van een bestemmingsplan staat is voor iedereen juridisch bindend, dus voor burgers, bedrijven, instellingen en ook voor overheden.
De toelichting is als volgt opgebouwd:
- in hoofdstuk 2 wordt een inventarisatie gegeven van alle voor het plangebied relevante (generieke) beleid;
- in hoofdstuk 3 worden de belangrijkste beleidsuitgangspunten die ten grondslag liggen aan het bestemmingsplan verantwoord;
- in hoofdstuk 4 komt de handhaving en uitvoerbaarheid van het plan aan de orde;
- tot slot gaat hoofdstuk 5 in op de juridische aspecten van het plan en worden de regels kort toegelicht.